Zogenaamd De Slag van Waterloo; woning met werkplaats in hybride art nouveau, waarvoor bouwaanvraag van 1905 naar ontwerp van Frans Smet-Verhas met verschillende elementen ontleend aan Jos Bascourt.

Architect Frans Smet-Verhas realiseerde de woning in opdracht van de "Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier", de bouwmaatschappij die vanaf 1886 de ontwikkeling van Zurenborg tot woonwijk voor de burgerij organiseerde. De maatschappij bouwde voor eigen rekening tal van modelwoningen en –ensembles, in samenwerking met verschillende bouwmeesters, om op die manier de bouw van woningen door privé-investeerders te stimuleren. Ook was het duidelijk de bedoeling om aan te sturen op de keuze voor rijk uitgewerkte, eclectische ontwerpen, waarin de voorkeur voor neo-Vlaamserenaissance en voor cottagestijl opvalt.

Deze woning is één van de opvallendste woningen die de maatschappij realiseerde in de Waterloostraat. De decoratie van de woning verbeeldt de straatnaam, een principe dat we in talrijke straten op Zurenborg tegenkomen.

Lijstgevel van kleurig baksteenmetselwerk (witte fond met rode en zwarte sierbanden) beëindigd met grillig gevormde kantelen, topstukken, hoektorentje, verwijderd wegens bouwvalligheid. Natuurstenen plint, lijsten, dorpels en kraagstukken met vormgeving in art nouveau. Dominante erker afgezet met ontdubbelde smeedijzeren balkonleuning. Corresponderende deurvensters in hoefijzerboogomlijsting omgeven door een gevelbreed mozaïekpaneel met onder meer huisnaam en portretten van Napoleon en Wellington; hun namen, in mozaïek, prijken op de borstwering van de erker.

Interieur: gang met bewaarde stucdecoratie en trapleuning van smeedijzer en hout in art nouveau.

Een variante op dit huis, daterend van 1911, bevond zich te Lochristi, Zeveneken-Dorp nummer 17.