Deze eclectische burgerwoning is het resultaat van een grondige verbouwing in 1906 van een woning die in 1903 werd gebouwd.

In 1903 diende politieagent Joseph Victor Van Olmen een bouwaanvraag in voor de bouw van een woning in de Waterloostraat. Er is geen architect vermeld in het dossier; de plannen uit het dossier tonen een woning van twee bouwlagen onder zadeldak, met beneden een hele smalle segmentbogige deur en een breed venster, en op de verdieping een breed centraal rondboogvenster.

In 1906 tekenen architecten A. Cols & A. Defever het ontwerp voor de verhoging van de woning met één bouwlaag, in opdracht van de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier. Deze bouwmaatschappij was de motor achter de ontwikkeling van Zurenborg en werd kort na de bouw blijkbaar eigenaar van het huis. Cols en Defever drukten met het toevoegen van balkon en tuitgevel hun stempel op deze woning.

De woning telt twee en een halve bouwlaag onder een zadeldak, met nok evenwijdig met de straat. De gele bakstenen tuitgevel heeft een plint in blauwe hardsteen en wordt verlevendigd met witte geglazuurde bakstenen banden en rollagen, en door een blauw tegelveld in de geveltop. Het brede balkon met smeedijzeren leuning bij het venster op de eerste verdieping is een toevoeging van 1906. Tuitgevel met topstukken in blauwe hardsteen. Bovenverdieping met drie gekoppelde rondboogvensters in een brede segmentboog gevat.

Woning met de typische enkelhuisindeling die sinds de 19de eeuw gangbaar is voor de stedelijke burgerwoning. Gang met trappenhuis in de deurtravee, met daarnaast een enfilade van twee kamers, salon en eetkamer. Daarachter de koer met in een aanbouw de keuken.