Steenweg die Tielt vanaf de Ringlaan met noordwaarts gebogen verloop verbindt met de dorpskern van Schuiferskapelle, waar de straat verder doorloopt als Henri D'hontstraat. Tevens enkele zijwegjes waarvan de bebouwing meegaat met de steenweg.

Het gehucht Schuiferskapelle maakt eertijds deel uit van het grondgebied van Tielt-buiten, tot de afsplitsing in 1847 van de moederparochie Sint-Pieters en de verwerving van het statuut van zelfstandige gemeente in 1862; sinds 1976 opnieuw gefusioneerd met Tielt.

De verbindingsweg tussen Tielt en Schuiferskapelle bestaat vanouds uit een aaneenschakeling van kronkelende landwegen, onder meer de huidige Kapellestraat (eertijds een kerkwegel), de Kapellebeekwegel, de Oude Kapellestraat en een deel van de huidige Bierstraat; deze doorkruisen grotendeels de "Hooithoek" en vormen de grens tussen de "Kapellehoek" en de "Elsthoek", enkele 17de-eeuwse prekadastrale indelingen van Tielt-buiten. Het kronkelend tracé van de weg met verspreide landelijke bebouwing wordt nog weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778). De noordwaartse verbinding wordt rechtgetrokken met de aanleg en kasseibestrating van de Schuiferskapelsesteenweg in 1786-1787, in de Atlas der Buurtwegen (1847) omschreven als "Weg van Thielt naar Beernem langs het Gehucht Schuyffers Kapelle en het Bulscampveld".

Eind 19de eeuw - begin 20ste eeuw zijn enkele herbergen gelegen langs de steenweg, onder meer "De Krieke" (zie nummer 10), "De Zon" of "Het Zonneke", "'t Kloefke", "Pretoria", "De Sneppe"; "Den Thieltenaer", "Den Haan" en "De Wandeling" - ook gekend als "'t Steertje" - worden gesloopt in 1972 bij de heraanleg van de weg. Ook de overige uitbatingen zijn in de loop der tijd stopgezet. Langsheen de steenweg zijn enkele wijken gelegen, m.n. van zuid naar noord "De Haan" (aan de Oude Kapellestraat), "De Zon" (aan de Bierstraat), "Het Hoge" (aan de Kapellebeekwegel) en de "Kapellehoek", teruggaand op oudere secties of genoemd naar oude herbergen.

In 1908 wordt nabij de steenweg en de volkse buurt "De Kom" een houten 250 m lange, niet overdekte velodroom aangelegd op initiatief van Antoon Eelbode, waarmee hij de verkoop van fietsen in zijn handelszaak aan de Tramstraat wil verhogen. Hij betrekt hierbij Joseph De Fuster, handelaar (zie Hulstplein nummer 10). De velodroom is gelegen tussen de Stokerijstraat, de Schuiferskapelsesteenweg, de tramroute en een aarden wegje, met op de hoek van de Stokerijstraat café "De Velodroom". Reeds in het begin van de Eerste Wereldoorlog laat Eelbode de velodroom afbreken om te voorkomen dat de bezetter de belangrijke hoeveelheid hout zou opeisen.

In 1972 verdwijnt de kasseibestrating en wordt het straattracé voornamelijk aan noord- en zuidzijde aangepast, waarbij onder meer enkele herbergen en een kapel aan de erfingang van een hoeve worden afgebroken.

Langsheen het grootste deel van de steenweg nog bewaarde verspreide hoevebebouwing; aanvullende gekoppelde en losstaande eengezinswoning uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Enkele hoeves die minimaal opklimmen tot de eerste helft van de 19de eeuw, zie volumes weergegeven op de Atlas der Buurtwegen (1847). Nummer 28, met erftoegang via nieuw ijzeren hek tussen betonnen pijlers. Haaks op de weg ingeplant woonhuis onder zadeldak (Vlaamse pannen), thans witgeschilderd met gecementeerde en verankerde erfgevel. Op de Atlas met bijgebouw aan de straat (zuidzijde), thans verdwenen. Aan noordwestzijde, nieuw volume voor garage.

Nummer 64, dieper gelegen hoeve langsheen landwegel aan de westzijde van de steenweg. Erftoegang gemarkeerd door overhoekse bakstenen pijler met getrapte bekroning en ijzeren hek. Erf met losse verharding en grasperken waarrond gerenoveerd eenlagig woonhuis en bewaarde bakstenen schuurstalvleugel onder zadeldak (mechanische pannen), vergroot in de 20ste eeuw zie bouwsporen in zijgevel en nieuwe openingen onder betonnen lateien. Enkele hoeves zijn in de tweede helft van de 20ste eeuw voorzien van een nieuw woonhuis. Nummer 77 met bewaarde witgekalkte schuurstalvleugel; nummer 37 met woonhuis herbouwd na brand in 1941, naar verluidt ter vervanging van oorspronkelijk boerenhuis met strodak.

Nummer 64A, interbellumhoeve waarvan erftoegang met buisleuninghekken. Eenlagig woonhuis onder zadeldak (mechanische pannen) met laag omhaagd voortuintje. Dubbelhuis met rechthoekige muuropeningen waarin driedelige vensters; deur onder rechte luifel met bovenlicht. Enkele kleine bijgebouwen.