Bejaardentehuis Sint-Vincentius naar ontwerp van architect Ferre Verbaenen en gebouwd in 1972-1980 op de gronden van het voormalige Gods- en gasthuis. Dit was opgericht in 1867 en ingewijd december 1868, dank zij een schenking van de erfgenamen Cuylen, waarbij een bestaande woning grondig werd verbouwd naar ontwerp van L. Van Cuyck van 1866.

Complex in brutalistische stijl van drie bouwlagen onder plat dak, met bakstenen wanden op geprononceerd betonskelet. Linker bouwdeel met gelijkvloerse doorlopende veranda en ter hoogte van de verdiepingen een afwisseling van grote rechthoekige vensters en kubusvormige bakstenen terrassen en balustrades. Rechts een uitkragende bovenbouw die per travee inspringt om de wending van de straat te volgen, met hoekvensters. Hierdoor ontstaat een ritme dat nog verstrekt wordt door de betonnen bloembakken. Tussen inkom en straat is een openbare ruimte gecreëerd met zitbanken en groenpartijen. Op de rechterhoek van het complex een laatste uitspringende travee op betonnen pijler, waaronder doorgang naar de grote, ingesloten achtertuin. De uitkragende bovenbouw met een sterk ritme door het blokvormige uitspringen van traveeën en terrassen en de afwisseling van beton en baksteen, sluiten aan bij de vormgeving van de modernistische winkelhuizen Van Goidsenhoven uit de jaren 1930 aan de overzijde van de straat.

Plattegrond met ellipsvormige kapel te midden van centrale open ontspannings- en circulatieruimte, van waaruit de verschillende secties bereikbaar zijn; verticale circulatie via lift en traphal. De begane grond omvat ontvangst- en zitruimte, spreekkamers en kantoren, verblijfsruimten voor de zusters en de keuken. De verdiepingen bieden telkens ruimte aan een eetzaal met verdeelkeuken en veertien bejaardenkamers of -studio's voor echtparen met eigen sanitair, ingeplant aan beide zijden van een centrale gang, typisch geschrankt aan de straatzijde.