Bij het begin eenzijdig bebouwde straat parallel aan de spoorlijn Brussel-Bergen.

Vóór het graven van de vaart (1827-1832) en de aanleg van de spoorlijn (1838-1840) lag deze omgeving in het meest vruchtbare gedeelte van Ruisbroek; naast groenteteelt was er hier ook een uitgestrekte boomkwekerij, waaraan de straat sinds 1930 haar huidige benaming dankt. De oorsprong van de straat gaat terug op een oude aan- en afvoerweg die voor het eerst werd gekasseid in 1905. Thans vertoont de straat voor het grootste deel een vrij homogene arbeidersbebouwing uit het laatste kwart van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw zoals de nummers 2-10 en 12-26 (kadastraal ingetekend in 1897), op meerdere plaatsen met sterk verspringende rooilijn. Voortgaande op oude prentkaarten waren de nummers 12-26 oorspronkelijk ingericht als gendarmerie met aanpalende woningen voor de gendarmes. In nummer 5, samen met nummer 3 ingetekend op het kadaster in 1903, bleef een neoclassicistisch puivenster bewaard. Bij het begin van de straat liggen enkele vrijstaande, iets rijker uitgewerkte woningen zoals het nummer 29 met een neotraditioneel getinte trapgevel uit het begin van de twintigste eeuw en het gerenoveerde nummer 33 met neoclassicistische elementen. Karakteristiek voor het Interbellum zijn de nummers 81-83, een burgerhuis gesigneerd "P. De Leener / arch. 1935".

ul> DULLEKENS L., PATERNOSTER A. en VANDENBOSCH A., Ruisbroek, wegen en straten, in Lewe, jaargang 18, nummers 3-4, 1999, 25-26.