Modernistisch appartementsgebouw opgetrokken in opdracht van André Van Tongel, naar een ontwerp door de architecten Frans Van den Broeck en zoon (zie gevelsteen). Het complex dat zes appartementen omvat met garages in het souterrain, kwam in twee fasen tot stand. De rechterhelft die de gemeenschappelijke inkom- en traphal omvat dateert uit 1937, de linkerhelft uit 1938.

Het tweeledige complex omvat een souterrain, drie bouwlagen en een plat dak. In de voortuin zijn het trappenbordes en de toegangshellingen van de garages geïntegreerd. Voor het gevelparement is gele baksteen in halfsteens verband gebruikt, met natuursteen of simili voor de structurele onderdelen, en blauwe hardsteen voor het portaal. Twee oplopende erkerpartijen met geïntegreerde loggia’s en geschraagd door betonnen kolommen bepalen de symmetrie van de gevelcompositie, die is afgewerkt met een dubbele houten kroonlijst. Een trappenbordes leidt naar het verdiepte portaal. Van het oorspronkelijke schrijnwerk lijkt enkel de inkomdeur bewaard.

De plattegrond groepeert twee appartementen per verdieping, centraal ontsloten door de gemeenschappelijke inkom- en traphal. Rechts bestaan de flats bestaan uit een suite van salon- en eetkamer, een kleine zitplaats, een gegroepeerde keuken en badkamer, en één slaapkamer. In de flats links is de zitkamer vervangen door een tweede slaapkamer. Het souterrain herbergt de garages, individuele provisie- en kolenkelders.