Hoekhuis in brutalistische stijl naar ontwerp van architect Paul Meekels uit 1956-1957, gelegen op de hoek van Prins Boudewijnlaan en Keizershoevestraat in Wilrijk, met als aannemer de firma Van Camp-Rijmenans uit Boom. Deze woning maakt deel uit van uit het vroege oeuvre van Paul Meekels, ontworpen net na zijn stage bij Léon Stynen midden jaren 1950.

Na zijn huwelijk met Puk Brenders besluit Meekels een eigen woning op te richten. Dit bouwperceel wordt gekozen omwille van zijn gunstige oriëntatie, waarbij de grote zuidgerichte gevel mogelijkheid biedt voor voldoende lichtinval. Vanaf de ontwerpfase was het belangrijk dat de kostprijs niet 1 miljoen Belgische frank zou overschrijden.

Het volume van de woning omvat vier bouwlagen onder een plat dak. De stedenbouwkundige voorschriften vereisen een kroonlijsthoogte van drie bouwlagen, maar Meekels voorziet een oplossing door een verdiepingshoogte van 2,26 meter toe te passen zoals voorgeschreven in Le Corbusiers Modulor.

Constructief is de woning opgetrokken uit een skelet van gebouchardeerd kwartsbeton, ingevuld met glaspartijen en witte Glasal-panelen. De twee dragende muren, namelijk de west- en oostgevel, zijn opgetrokken in baksteenmetselwerk van paepensteen. De brutalistische expressie berust op het zichtbaar laten van de constructieve elementen, voornamelijk het betonskelet. Het uitzicht van de woning is sterk beïnvloed door de naoorlogse bouwstijl van Le Corbusier en Léon Stynen.

Oorspronkelijk bevat de woning op het gelijkvloers vier garages, twee aan elke zijde van de centrale inkomhal zijde Keizershoevestraat. Een spiltrap geeft toegang tot de appartementen op de eerste en tweede verdieping. Elke bouwlaag heeft een oppervlakte van ongeveer 130 vierkante meter.

Het appartement op de eerste verdieping heeft een eigen hal, gevolgd door een grote open ruimte die zowel leefkamer als eetkamer omvat. Deze ruimte baadt in het licht door de aanwezigheid van ramen over de volledige hoogte in het zuiden en het westen. Achter de keuken bevinden zich drie relatief kleine slaapkamers en een badkamer. Dit appartement was bedoeld voor verhuur, waarschijnlijk om een deel van het geïnvesteerde kapitaal terug te winnen.

Op de tweede verdieping is een duplexappartement ingericht. Op het gelijkvloers van deze duplex is een living, eethoek en keuken voorzien in één open ruimte, waarbij de zithoek zich in de vide bevindt. Opmerkelijk is het terras, als "open kamer" afgelijnd door een betonnen balkconstructie om tegemoet te komen aan de opgelegde bouwhoogte. Deze structuur moet later verstevigd worden met baksteen. Op de eerste verdieping van de duplex bevindt zich een kleine badkamer, een slaapkamer met een klein balkon dat uitzicht geeft op het onderliggende terras en een binnenbalkon met uitzicht op de zithoek, voorzien als strijkruimte. Deze duplex was bestemd als woonplaats voor Paul Meekels en zijn gezin.

Sinds de oplevering in 1957 zijn er een aantal aanpassingen gebeurd aan deze woning. Zoals hoger vermeld werd de betonnen balkconstructie aan het terras verstevigd met baksteen. Ook werd er dubbele beglazing geplaatst, is het schrijnwerk grotendeels vernieuwd en werd het betonskelet zwart geschilderd. Er werd ook een extra, hangend balkon voorzien aan de oostzijde. Zowel de garages op het gelijkvloers als het appartement op de eerste verdieping werden omgevormd tot kantoorruimtes.

Hoekhuis van drie bouwlagen van 1956-1957 naar ontwerp van Paul Meekels. Oorspronkelijk onderverdeeld in vier garages, één flat en één duplexappartement met dakterras, omwille van de opgelegde bouwhoogte als "open kamer" afgelijnd door een balkconstructie van beton, later verstevigd met baksteen.

Decoratief behandelde, deels zichtbare betonstructuur afgewisseld met baksteenmetselwerk, beïnvloed door de naoorlogse bouwstijl van Le Corbusier en Léon Stynen.