Reeks van vier gelijkaardige modernistische rijhuizen, waaronder drie eengezinswoningen en één meergezinswoning. De architect Fernand Keymeulen tekende voor drie van de ontwerpen: de meergezinswoning in opdracht van de heer Van Assche uit 1937 op nummer 49, de eengezinswoning in opdracht van de heer L. Elst uit 1937 op nummer 51 en de eengezinswoning in opdracht van Robert Engels uit 1936 op nummer 55. Architect John Van Zeeland is de ontwerper van de eengezinswoning in opdracht van de heer Van Welde uit 1936 op nummer 53.

Fernand Keymeulen ontwierp in dezelfde periode nog drie gelijkaardige eengezinswoningen aan de overzijde van de straat, die minder gaaf bewaard zijn: de woning Auguste Englebert-Sneyers uit 1936 op nummer 40, de woning Guillaume Vlaisloir uit 1937 op nummer 42 en de woning Jan Baptist Arthur Van Gastel uit 1937 op nummer 44. Ook het appartementsgebouw Platanenlaan 68 (hoek Sorbenlaan) in opdracht van Cornelius Van den Bogaert uit 1938, is van zijn hand. Deze gebouwen zijn representatief voor het oeuvre van de architect uit de tweede helft van de jaren 1930, dat het midden houdt tussen art deco en modernisme. Zijn architectuur uit vroegere of latere perioden, kon tot op heden nog niet worden geïdentificeerd.

John Van Zeeland was als architect actief vanaf begin jaren 1920, vermoedelijk tot zijn overlijden in 1965. Tijdens zijn vroege loopbaan liet hij zich opmerken als vooruitstrevend modernist, met gebouwen als de dokterswoning Prové in Deurne, die in 1935 een Tweede Vermelding behaalde in de Prijs van de Ven, en de prestigieuze "Résidence du Parc" uit 1936 aan de Rubenslei. Zijn conventionele naoorlogse oeuvre haalde nooit meer hetzelfde niveau.

De rijwoningen zijn van hetzelfde type, twee bouwlagen hoog onder een plat dak, met een gevelbreedte van 5 meter. Voor de lijstgevels is een parement uit geel baksteenmetselwerk toegepast, met typische Dudok-voeg – dieper liggende lintvoegen in combinatie met platvolle stootvoegen. Horizontaal belijnd door dorpels en waterlijsten, legt de compositie de klemtoon op de bovenverdieping door middel van een erkerpartij. De woning door John Van Zeeland onderscheidt zich door een beraapte bovenbouw en een balkon met houten pergola. Op nummer 55 na kregen alle panden een storende witte gevelbeschildering en nieuw schrijnwerk.

De plattegronden beantwoorden aan een standaardtype dat in deze periode een ruime verspreiding kende. Volgens de bouwplannen biedt de begane grond behalve de zijdelings ingeplante inkom- en traphal ruimte aan een salon, woonkamer en keuken. De bovenverdieping omvat twee tot drie slaapkamers en een badkamer. Op nummer 51 situeert de keuken zich in een eenlaagse aanbouw. Nummer 49 bestaat uit twee driekamerwoningen met keuken, ontsloten door een gemeenschappelijke inkom- en traphal.