Geheel van drie appartementsgebouwen in art-decostijl, in drie fasen tot stand gekomen naar ontwerpen uit 1927, 1928 en 1931. Opdrachtgever was Jan Frederik Karel (Fred) Schenck (°Antwerpen, 1870), één van de zeven kinderen van de Duitse zeeman en later herbergier Friedrich Theodor Schenck (°Elmshorn, 1838), die in 1865 te Antwerpen was gehuwd met de kleermaakster Jeanne Verhaegen (°Antwerpen, 1844). Fred Schenck huwde in 1896 te Antwerpen met de Duitse Louise Karoline Spahr (°Beilstein, 1873), die sinds 1891 als nanny inwoonde bij de verzekeringsagent Joseph Charles Lüth. Zelf betrok hij een cottagevilla aan de Della Faillelaan, naar een ontwerp door de architect Guillaume Peeters uit 1922. Van de eerste fase (nummer 61) uit 1927 is het bouwdossier verdwenen, van de tweede fase (nummer 57-59) ontbreken de bouwplannen in het bouwdossier, de derde fase (nummer 53-55) werd in vergelijking met de bouwplannen in sterk gereduceerde vorm gerealiseerd zowel wat de bouwhoogte als de plattegrond betreft. Ontwerper noch aannemer vallen uit de bouwdossiers af te leiden. In 1925 had Fred Schenck aan de Cederlaan al een geheel van twee gekoppelde appartementsgebouwen laten optrekken door de ingenieur-architect Rob Schenck, mogelijk zijn zoon. Wellicht tekende deze laatste ook voor het naar type gelijkaardige complex aan de Vijverlaan.

Het complex dat vijf bouwlagen onder een plat dak telt, presenteert zich met een vrij eenvormig gevelfront van in totaal elf traveeën, waarin de verschillende bouwfasen te onderscheiden zijn. Het eerst gerealiseerde appartementsgebouw (nummer 61) met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën en een langgerekte L-vormige plattegrond, telt één flat per verdieping ontsloten door een zijdelings ingeplante, inkom- en traphal. Het middelste appartementsgebouw (nummer 57-59) met een gevelbreedte van drie traveeën en een langgerekte T-vormige plattegrond, telt twee flats per verdieping, ontsloten door een centrale ingeplante inkom- en traphal. Het laatst gerealiseerde appartementsgebouw (nummer 59-61) met een gevelbreedte van zes ongelijke traveeën en een minder diepe rechthoekige plattegrond, telt vermoedelijk twee flats per verdieping ontsloten door een centraal ingeplante inkom en traphal. De bouwplannen gingen aanvankelijk uit van een gebouw van acht bouwlagen en een U-vormige plattegrond die vier flats per verdieping telde, ontsloten door twee zijdelings ingeplante inkom- en traphallen. Dit laatste gebouw verleent via een koetspoort toegang tot een complex garages.

De lijstgevels hebben een parement uit rood baksteenmetselwerk waarin witte natuursteen of simili is verwerkt, met een plint uit blauwe hardsteen en een houten kroonlijst. Geritmeerd door risalieten of oplopende, rechthoekige erkers bekroond door een loggia en balkon, beantwoordt het rechter pand aan een asymmetrische, het midden- en linker pand aan een symmetrische gevelcompositie met de klemtoon op de zijtraveeën. Hieruit valt ook de indeling in flats af te leiden. Brede drielichten alterneren met standaardvensters, die in het rechter en middenpand boven het rondboogportaal de traphal aangeven. Een blindnis met decoratief metselwerk markeert de middenas van het linker pand. Het art-decokarakter berust op het getrapte profiel van kraagstenen en lateien, en de detaillering van het metselwerk. Van het oorspronkelijke schrijnwerk is enkel de smeedijzeren koetspoort bewaard, geïdentificeerd door een naamplaatje van de Ateliers de Constructions Ferronnerie d'Art Edm. Fornoville, gevestigd in de Willem Linnigstraat 11 te Antwerpen.

Art-deco-getinte meergezinswoning van elf traveeën en vijf bouwlagen onder plat dak, vermoedelijk van 1927-1929. Baksteenbouw gemarkeerd door erkers, op de vierde verdieping eindigend op een loggia onder balkonnetje. Overwegend rechthoekige muuropeningen, nummers 59-61 met rondboogdeuren.