Rijen arbeidershuizen, tussen 1932 en 1934 gerealiseerd door de sociale huisvestingsmaatschappij De Mandel, vermoedelijk naar ontwerp van René Doom, in 1951 aangevuld met 34 duplexappartementen voor bejaarden (gesloopt) en in 1971 met het eerste appartementsgebouw van de maatschappij.

Bouwgeschiedenis en situering

Tussen 1932 en 1934 liet de sociale huisvestingsmaatschappij De Mandel tientallen huizen optrekken aan de pas aangelegde Sint-Elooisstraat (nummer 11-67 en 14-76), vermoedelijk naar ontwerp van stadsarchitect René Doom. In 1951 vulde ze dit aan met 34 duplexappartementen voor bejaarden aan het Sint-Elooisplein. Aan hetzelfde plein realiseerde de maatschappij in 1971 haar 4.000ste woning in een appartementsgebouw, één van haar eerste meergezinswoningen. Een herdenkingssteen herinnert aan de eerste steenlegging 8 juni 1969 door Minister van het Gezin en van de Huisvesting G. Breyne. De duplexwoningen werden circa 2010 gesloopt.

Typering en beschrijving

De interbellumarchitectuur aan de Sint-Elooisstraat bestaat uit tweewoonsten met voortuintjes en lijstgevels, waaronder een type van twee bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat, mechanische pannen), met aan weerszijden een aanbouw van één bouwlaag onder lessenaarsdak, overluifelde deuromlijstingen en typerend metselverband. Andere tweewoonsten van één bouwlaag onder zadeldak of wolvendak (nok parallel aan de straat, mechanische pannen), met dakkapel (nummer 27-29), gekoppelde vensterrisalieten met afgeronde buitenhoek waarnaast overluifelde deur (nummer 40-42) of consolevormige uitwerking van metselwerk onder kroonlijst en overluifelde deur (nummer 74).

De duplexwoningen sloten qua architectuur aan bij het typische baksteentraditionalisme van de naoorlogse volkswijken: per drie gekoppelde woningen van twee bouwlagen in rode baksteen onder een pannen zadeldak, met de toegangsdeur tot de twee appartementen aan beide zijden. Het appartementsgebouw telt vijf bouwlagen onder plat dak en heeft een eenvoudig bakstenen parement.

Op het Sint-Elooisplein bevindt zich een beeld van Sint-Eloois van A. Van Peteghem, afkomstig van het voormalig handelshuis van ijzerhandel De Meester op de Grote Markt, evenals een Kleine Onze-Lieve-Vrouwekapel.

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van de zware aantasting van de erfgoedwaarde.

Sint-Elooisstraat (nummers 11-67 en 14-76) tussen Meenseheirweg en Kasteelstraat, aangelegd in opdracht van de Samenwerkende Bouwmaatschappij "De Mandel" in 1930. Later uitgebreid met stratenpatroon van Sint-Elooisplein (nummers 1-38) op de hoek van Sint-Elooisstraat en Kasteelstraat. Op het Sint-Elooisplein, beeld van Sint-Eloois van A. Van Peteghem, afkomstig van voormalig handelshuis van ijzerhandel De Meester op de Grote Markt. Kleine Onze-Lieve-Vrouwekapel.

Sociale woningbouw. Interbellumarchitectuur voornamelijk bestaande uit tweewoonsten met voortuintjes. Twee woningen in Sint-Elooisstraat van 1932 en zesendertig van 1933. Nummers 11-13 en 14-16 van 1933, vermoedelijk naar ontwerp van R. Doom, (niet gesigneerde bouwaanvraag), typerende overluifelde deuromlijsting en metselwerk in dambordpatroon. Lijstgevels van twee bouwlagen onder zadeldak (nok parallel aan de straat, mechanische pannen), aan weerszijden aanbouw van een bouwlagen onder lessenaarsdak. Andere tweewoonsten van een bouwlagen onder zadeldak of wolvendak (onder meer nummers 40-42), (nok parallel aan de straat, mechanische pannen), onder meer nummers 27-29 met dakkapel. Verder onder meer nummers 40-42 met gekoppelde vensterrisalieten met afgeronde buitenhoek waarnaast overluifelde deur. Onder meer nummer 74 met consolevormige uitwerking van metselwerk onder kroonlijst, overluifelde deur, bewaarde vensters en deur met fijne roedeverdeling.

Duplexwoningen van 1949 op Sint-Elooisplein in opdracht van Samenwerkende Bouwmaatschappij "De Mandel" en later appartementsblok van vijf bouwlagen en een terugwijkende dakverdieping.