Landelijke gemeente op de grens van Zandig en Zandlemig Vlaanderen met een oppervlakte van 513 ha en 716 inwoners (1981). Vrij sterk golvend landschap variërend van 22 m in de vallei van de Kerkensbeek (zuidelijke grens met Scheldewindeke) tot 53 m op de platte heuvelrug met dorpskern ten oosten van de Hundelgemsesteenweg. Oudste vermelding "Monte" in 990, "Munta" (1014) en "Munte" (circa 1070). Gemeentenaam afkomstig van toponiem met Latijnse oorsprong namelijk "mons" of berg.

De vondst van een prehistorische silexbijl en van Romeins vaatwerk wijzen op een vroege bewoning. De heren van Munte, als geslacht bekend vanaf de 10de eeuw, verwierven sinds de tweede helft van de 11de eeuw meer aanzien. Het belang van dit geslacht in de middeleeuwen blijkt ook uit de schenking in de 12de eeuw door deze familie van bezittingen, onder andere te Munte, aan de Sint-Pietersabdij in Gent. Door ruil kwamen bezittingen van de graaf van Vlaanderen en van de Gentse Sint-Pietersabdij te Munte, respectievelijk in 1226 en 1232 aan de heer van Rode. Er waren verscheidene heerlijkheden en kleinere lenen gelegen, thans voornamelijk enkel met naam bekende hofsteden en pachthoeven.

Bewaarde kasteelsite van het heerlijk goed van Munte. Oude parochiekerk ingeplant ter hoogte van Biest aan de Torrekensstraat midden in de bescheiden dorpskern. Eerste vermelding van de kerk, onder patroonschap van de Gentse Sint-Pietersabdij, in 1129. Begin 16de eeuw vervangen door een eenbeukige kerk. Creatie van een marktplein in derde kwart 19de eeuw door de bouw van een nieuwe parochiekerk meer oostwaarts aan de rand van de bebouwde kom. Door haar verheven inplanting domineert het kerkgebouw het landelijk dorpsbeeld.

Verscheidene bunkers gebouwd in de jaren 1930 als onderdeel van de verdedigingsgordel ten zuiden van Gent tussen schelde (Wetteren) en Leie (Deinze).