Gebouwd circa 1934 vervangt ze de in 1930 afgebroken eerste elektrische centrale van 1911. Ze wordt gebouwd op circa 400 meter ten noordoosten van de afdiepingstorens, nabij de Zuid-Willemsvaart, zodat koeltorens overbodig zijn, gezien de afkoelingsmogelijkheden van de vaart.

Circa 1937 draait de nieuwe centrale proef. Vlak na de Tweede Wereldoorlog en in 1952 wordt ze opgedreven met nieuwe ketels en generatrices tot circa 72.000 kilowatt (15.000 in 1928). In 1955 wordt ze verbonden met de andere elektrische centrales en geëxploiteerd door de U.CE.C via een verbindingspunt van 150 K.U.

Een ruime, rechthoekige constructie van baksteen, waarvan de gevels door middel van smalle, verticale vensterregisters vrijwel volledig zijn opengewerkt. Betonnen afwerking voor omlijstingen en lijsten.