Strombeek-Bever bestaat uit twee onderscheiden delen, het oostelijke deel Strombeek, het westelijke deel Bever; deze verdeling verwijst naar twee afzonderlijke jurisdicties uit het Ancien Regime die werden samengevoegd ten tijde van de Franse overheersing in 1810, zie ook gemeente-inleiding.

Bever werd voor het eerst vermeld in 1135, de benaming zou verwijzen naar een kleine waterloop of bron. Het grondgebied van Bever bleef tot in de twaalfde eeuw grotendeels onontgonnen. Het behoorde deels tot de plaatselijke heren, in leen van de Bourbourgs en deels rechtstreeks tot de hertog van Brabant. Deze schonk zijn allodium aan de abdij van Groot-Bijgaarden in 1133 ter ere van haar stichting. In de dertiende eeuw volgden nieuwe giften. Hieruit ontstond de grote kloosterhoeve van Bever, Hof te Beverlaan nr. 129. Het geheel werd beheerd door de meierij van Merchtem door bemiddeling van Wemmel, en was dus niet afhankelijk van Strombeek en de heren. Het vrij geïsoleerde gehucht Bever behield tot vandaag een landelijk karakter met verspreide, doch vaak meermaals gerenoveerde getuigen van de voorheen agrarische bedrijvigheid zoals in de Hazenstraat nr. 12 en de Karenbergstraat nr. 20.