Straat ten zuidwesten van het centrum van Waregem die loopt van de Deerlijkseweg naar de grens met Deerlijk (Vichte). Volgens Meuris vermeldt De Flou de straatnaam al in 1846; deze verwijst vanzelfsprekend naar de functie als verbindingsweg tussen Waregem en Vichte.

Het straattracé zoals we het nu kennen, is pas aangelegd en verhard in 1871. Voorheen bestaat een aaneenschakeling van kortere straten die samen naar Vichte leiden, zie weergave op de Atlas der Buurtwegen (1844). Op het eerste deel van deze voormalige weg (tot net boven de huidige Platanendreef/Goelevenweg) wordt het tracé uitgetekend, het overige tracé is nieuw. Eerste tracé tot aan het toenmalige "Het goed ter Sluysen" wordt op de Atlas vermeld als "Sentier n° 118" of "Sentier du cabaret de Schietspoel au hameau de Biest, par la ferme Destoop" ofwel zogenaamd "Schietspoel wegel". Het tweede deel noemt "Chemin n° 6" zijnde de "Chemin de Waereghem à Ingooighem par le hameau de Biest" ofwel de "Watering straet". Het kleine tracé op het einde van de weg aan de westkant is op de Atlas uitgetekend als een deel van de "Chemin n° 36", met omschrijving "Chemin du cabaret Le Cygne Bleu au Chemin dit AK straet" ofwel "Neer straetje" en (het zuidelijke deel) als "Chemin n° 7" met omschrijving "Chemin de Waereghem à Vichte" ofwel "Vichtseweg". Weinig verandering in de volgende decennia. Ondanks de aanleg van het nieuwe straattracé komt parallel de bebouwing pas op gang in het tweede kwart van de 20ste eeuw, en dan nog vrij beperkt. In het begin van de jaren 1970 wordt het straattracé via een viaduct geleid over de nieuw aangelegde autostrade E17; daarbij wordt het bestaande tracé op deze plaats verlaten en wordt een nieuw aangelegd ten oosten en wordt de viaduct gebouwd, zie ontstaan van de huidige Goelevenstraat. Voorts ontwikkeling van de ten zuiden gelegen bedrijfsites.

Thans vrij rechte, brede straat met wegdek deels voorzien van asfaltbedekking en deels met betonplaten; soms (onder meer ter hoogte van nummer 252) afzomende kasseistroken. Net vóór de autostrade dwarst de Gaverbeek de straat. De straat bewaart in eerste instantie een landelijk karakter met weidse zichten en verspreid gelegen grote hoeves (zoals onder meer nummer 25) doch ten zuiden van de autostrade meer fabrieksgebouwen en uitdeinende lintbebouwing. Voornamelijk vrij recente, verspreid gelegen bebouwing op vrij gelijkmatige percelen, telkens met vrijstaande eengezinswoningen; nummer 54, inwaarts gelegen woning in grote tuin met bomen omringd, vermoedelijk daterend uit het laatste kwart van de 20ste eeuw. De oudste bebouwing dateert zeker uit de 18de eeuw en is mogelijk deels zelfs nog ouder (zie nummer 9, nummer 41); weliswaar zijn in de tweede helft van de 20ste eeuw soms zeer ingrijpende vernieuwingen doorgevoerd. Nummer 25, voormalig goed "Ter Sluyzen", voormalig foncier van de gelijknamige heerlijkheid, die voor het eerst wordt vermeld in 1417; duidelijk als grote omwalde hofstede aangegeven op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778) en op de Atlas der Buurtwegen (1844) met dubbele omwalling; in 1950 wordt het oorspronkelijke woonhuis afgebroken en centraal op het erf een nieuw gebouwd. Bewaarde mogelijk in kern 18de-eeuwse schuur van verankerde, bruine baksteen onder pannen zadeldak; mogelijk is ook het tweede bijgebouw (nu verborgen achter de grote loods) nog 18de-eeuws in kern. Enkele woonhuizen dateren uit de eerste helft van de 20ste eeuw en hebben sindsdien vaak vernieuwd schrijnwerk; breedhuizen van het enkelhuistype, vaak gebouwd in bruine, verankerde baksteen doch met een voorgevel in typische oranje baksteen, verlevendigd door beperkt baksteenmetselwerk of gevarieerde metselverbanden. Nummer 18, gebouwd voor werkman Camile Bostoen in 1933 en recent vernieuwd; ter decoratie is de oranje baksteen gecombineerd met arduinen aanzet- en sluitstenen. Nummer 36, daterend van 1929 en met eveneens recent opgefriste gevel met dito sierelementen. Ten zuiden van de in het begin van de jaren 1970 aangelegde autostrade situeren zich reeds in de 19de eeuw kleine nijverheden zoals een ast (zie nummer 120 waar de huidige een oudere vervangt), en vanaf de 20ste eeuw dan een roterij (zie nummer 228) en verschillende vlasschuren. Nummer 230, gelegen op de hoek van de Mosschaardstraat, tweebeukige, verankerde, bakstenen vlasschuur van 1939 onder zadeldaken met mechanische pannen en met centrale schuifpoort onder beeldnisje; rechts ervan, tweede grote, deels betonnen schuur met bakstenen voorgevel en grote schuifpoort. Nummer 222, klein, gerenoveerd woonhuis van 1938, in 1947 aan de straatkant voorzien van een grote vlasschuur met vernieuwde poort en naast liggend beeldnisje. Nummer 228, voormalige vlassite met roterij, thans deels in gebruik als toonzaal.