Straat lopende vanop de kruising tussen de Kamerijklaan en de Levoldlaan aan het ontmoetingscentrum Westrand in zuidwestelijke richting tot op de Molenbergstraat. Deze straat maakte deel uit van het historische tracé van de oude Ninoofsebaan tussen Brussel en Ninove. Deze volgde niet het tracé van de huidige Ninoofsesteenweg, maar maakte een bocht ten noorden van het dorpscentrum van Dilbeek. De naam van de straat verwijst naar de laatste heren van Gaasbeek die Dilbeek bezaten, namelijk de familie Arconati Visconti.

Bij de kruising met de Stationsstraat bevindt zich de gemeentelijke begraafplaats van Dilbeek. Deze begraafplaats is waarschijnlijk ontstaan in de jaren 1920, want in 1928-29 werd er op het kadaster een bijgebouwtje (nummer 35) van de begraafplaats geregistreerd en een aantal jaren later werden er een aantal percelen samengevoegd (de bijhorende leggers werden niet gevonden). Na de Tweede Wereldoorlog werd de begraafplaats uitgebreid met een jodenbegraafplaats ten noordwesten. Deze begraafplaats werd aangelegd in 1944. Op de joodse begraafplaats worden vooral Brusselse joden en joden wonende in West-Brabant begraven.

De gemeentelijke begraafplaats heeft een centraal middenpad dat uitkomt op een perk met centraal achteraan een Calvarie (ijzeren kruis en Christusfiguur) met links en rechts hiervan rijen met uniforme graven van de oud-strijders (hardstenen kruisen). Gedenkplaat bij de perken met het opschrift: "Als hulde aan al diegenen die met gevaar voor hun eigen leven Joodse gezinnen en kinderen hebben gered in de Tweede Wereldoorlog. Dilbeek 14 mei 2000" (eenzelfde herdenkingsplaat staat op de joodse begraafplaats). In de middengang bevinden zich de oudste graven met onder andere een grafsteen voor de familie Walravens-Thys Darc en een grafsteen voor de familie van baron de Viron. Links en rechts hiervan recentere perken. Recentere uitbreidingen ten noorden.

Rechts naast nummer 77 kapel toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw. Deze kapel verschijnt voor het eerst op de topografische kaart van 1960. Voorts in de straat nog resten van de oudere bebouwing: nummers 83-89 zijn vier arbeiderswoningen uit begin 20ste eeuw (geregistreerd op het kadaster in 1912). Nummer 107 is een volledig gerenoveerde eind 19de-eeuwse semi-gesloten hoeve (mogelijks met oudere kern) met nieuw woonhuis, gelegen op de hoek met de Ketelheidestraat. Nummers 117-119 zijn een hoeve met losse bestanddelen, heden gerenoveerd en verdeeld in drie woonhuizen. Oorspronkelijk het woonhuis ten zuiden aan de straatzijde, de langsschuur ten noordoosten en de stallingen haaks hierop ten noordoosten. Het woonhuis is gedateerd door middel van jaarankers "1901" en de schuur is gedateerd in de boogtrommel "ano 1922". De volumes werden geregistreerd op het kadaster in 1907 met wijzigingen aan de bijgebouwen in 1919.