Reeds begin jaren vijftig maakte men concrete plannen op voor de aanleg van de Stationswijk, onder andere als atelierwerk voor het tweede jaar Stedenbouw aan het Hoger Instituut Sint-Lucas te Gent. Het zuidwestelijke deel van deze wijk (de Berkenstraat en de straten ten zuidwesten ervan) werd tussen 1970 en 1982 gerealiseerd door de sociale huisvestingsmaatschappij Interbrugse Maatschappij voor de Huisvesting. Zij voorzag 134 woningen met aanlegplan en architectuur naar ontwerp van architect Albert Mas uit Oudenaarde.

Typische sociale verkaveling uit de jaren zeventig, bestaand uit gezinswoningen en een centrale groenzone met 18 gekoppelde bungalows voor bejaarde koppels. De gezinswoningen zijn reeds sterk individueel verbouwd. De bungalows zijn deels gesloopt en deels ingrijpend verbouwd door de huisvestingsmaatschappij. Gekoppelde woningen met een typische vormgeving en kleurgebruik voor de deur en de borstwering van de muuropeningen.

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van de zware aantasting van de erfgoedwaarde.

Sociale woonwijk zogenaamd "Stationswijk" samengesteld uit woningen in de Berkenstraat, Olmenstraat, Lindestraat, Elzenstraat en Cipressenstraat. Opgetrokken in opdracht van S. M. Interbrugse met aanlegplan en architectuur naar ontwerp van architect A. Mas uit Oudenaarde. Fasegewijs tot stand gekomen: eerste fase van 28 eengezinswoningen in 1974 (Berkenstraat 13-15, Olmenstraat 1-3-5-7, Elzenstraat 1 tot en met 19 en Lindestraat 1 tot en met 23) tweede fase in 1977 met 12 woningen voor bejaarde koppels (Berkenstraat 38 tot en met 60), en derde fase in 1978 met opnieuw 20 eengezinswoningen (Cipressenstraat 2 tot en met 20 en Olmenstraat 2 tot en met 20).

Gekoppelde woningen met een typische vormgeving zie typisch kleurgebruik voor de deur en de borstwering van de muuropeningen.