De in Vlaanderen zeldzame tot zéér zeldzame wegedoorn heeft zich uitgezaaid in het Etbos, een naadbosje gelegen tussen de Zuidlede en de Olentgracht. In dit bosperceel bevindt zich een exemplaar dat voor zijn soort door zijn afmeting tot de oudste kan gerekend worden in de regio. Dit exemplaar heeft omwille van zijn zeldzaamheid grote waarde als autochtone genenbron. Wegedoorn is waardplant voor een aantal dagvlinders (Citroenvlinder en Boomblauwtje). Het Etbos is gelegen langs de rand van de Moervaartdepressie die gekenmerkt wordt door de aanwezigheid van moeraskalk. De wegedoorn verkiest een kalkhoudende bodem wat het mogelijk maakt om hier te groeien en zich te verspreiden. De bospercelen waar de wegedoorn zich in bevindt bezitten een uitstekende uitgangssituatie voor traditioneel hakhoutbeheer en herbergen een waardevolle voorjaarsvegetatie.
Auteurs: Van der Linden, Geert
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Je kan deze tekst citeren als: Van der Linden G. 2013: Wegedoorn in het Etbos [online], https://id.erfgoed.net/teksten/145420 (geraadpleegd op ).
Enkele exemplaren van wegedoorn (Rhamnus cathartica) zijn spontaan uitgezaaid langs het Etbos ten zuiden van Zuidlede te Moerbeke.
De wegedoorn bevindt zich aan de rand van een wandelwegel midden in het Etbos, een bos van ongeveer 7 hectare. Het Etbos is langs de rand van de Moervaartdepressie, gelegen aan de Zuidlede en de Olentgracht. Het gebied wordt gekarakteriseerd door langwerpige percelen bos en landbouwgronden op een zandleembodem. Het Etbos is een complex van nitrofiel elzenbos, essen-olmenbos, wilgenstruweel, moerasspirearuigten en vochtige populierenaanplanten. Verspreid bevinden zich enkele oude exemplaren wegedoorn die zijn uitgegroeid tot kleine bomen. Het grootste exemplaar heeft een stamomtrek van 1,16 meter (gemeten op 10 centimeter hoogte) en is 10 meter hoog (opname in 2013).
Wegedoorn is vrij zeldzaam tot zeer zeldzaam binnen Vlaanderen. De soort heeft omwille van zijn zeldzaamheid grote waarde als autochtone genenbron. De wegedoorn verkiest een kalkhoudende grond. Typisch voor de Moervaartdepressie is de aanwezigheid van moeraskalk, wat het mogelijk maakt voor de wegedoorn hier te groeien. De wegedoorn is waardplant voor de dagvlinders citroenvlinder en boomblauwtje. De exemplaren zijn zeker authentiek, aangezien ze al sinds oudsher in de omstreken voorkomen.
Auteurs: Van der Linden, Geert
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Je kan deze tekst citeren als: Van der Linden G. 2013: Wegedoorn in het Etbos [online], https://id.erfgoed.net/teksten/175437 (geraadpleegd op ).