Op het talud bij een weiland langs de Langemunte bevindt zich een knotes. De aanplanting is, zoals de traditie het voorschrijft, uitgevoerd op de kop of in de bovenste helft van het talud. De bijhorende houtkant heeft tot doel om het talud te verstevigen en om op deze wijze erosie te bestrijden en werd als hakhout beheerd. Het geoogste knot en hakhout werd gebruikt als brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout en loofvoedering.

Uit de historische kaarten blijkt dat deze boom steeds op de hoek van een (gebruiks)perceel stond: op het gereduceerd kadaster nog boomgaard, nadien bos.