De quarantainestallen werden opgericht vanaf 1896 en uitgebreid in 1909 om het uit Nederland ingevoerde vee te controleren op besmettelijke ziekten.

Historiek

De quarantainestallen, gelegen nabij de Belgisch-Nederlands grens, naast de spoorlijn te Essen, werden in 1896 door het Ministerie van Openbare Werken opgericht. Het doel was het ingevoerde vee, na een observatieperiode, van de nodige merken en attesten te voorzien. Het in 1896 opgerichte complex omvatte drie langgerekte stallingen, in V-vorm rond een open binnenplein geschikt. Ze werden tot op één meter boven de grond opgetrokken in baksteen, verder afgewerkt met houten muren en afgedekt met een pannendak.

In 1909 bleek de capaciteit niet meer voldoende en werd het complex uitgebreid tot drie reeksen stallen. De nieuw gebouwde stallen werden volledig uit baksteen opgetrokken. Het geheel omvatte na de uitbreiding 46 stallen.

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 viel alle activiteit stil. Twee reeksen stallen werden door de Duitsers in brand gestoken. Deze werden na de oorlog niet meer heropgebouwd.

Na de oorlog verminderde de activiteit. De oprichting van de Europese Economische Gemeenschap (E.E.G) in 1957 wijzigde grondig de functie van de stallen. Het vee werd er nog enkel voorzien van de nodige merken maar werd er niet meer in quarantaine gehouden. Door de veranderingen in de wetgeving op de invoer van vlees viel de activiteit in stallen in 1968 voorgoed stil.

Beschrijving

De stallen zijn gelegen ten westen van de spoorlijn en hebben hun eigen spoor en loskade.

Aan straatzijde (Hemelrijk) bevindt zich de ingang die is afgesloten met een ijzeren hek. Links van de ingang staat de nieuw gebouwde conciërgewoning en rechts het voormalig kantoor voor de veearts en de administratieve verrichtingen. Ten noorden bevinden zich de aanleunende stallingen met de nok parallel aan Hemelrijk en ten westen een tiental reeksen stallingen met de nok loodrecht op Hemelrijk. Laatst genoemde omsluiten samen met de stallingen aan de Berkendreef en Hemelrijk een driehoekige open ruimte, de zogenaamde "nieuwe koer".

De stallen worden gevormd door langgerekte gebouwen onder zadeldak (Vlaamse pannen) met daklichten. De oudste stallingen, van 1896, bestaan uit houten wanden op een bakstenen onderbouw, alleen de meest zuidelijke vleugel dateert uit deze periode. De overige stallingen, van 1909, zijn opgebouwd uit blinde verankerde bakstenen muren met rechthoekige of segmentboogvormige poorten. Inwendig is de constructie in hout en de langgerekte gebouwen worden door verschillende tussenschotten onderverdeeld.