Deze oude houtkant op een talud, in hoofdzaak bestaand uit meidoorn met al dan niet natuurlijke bijmening van sleedoorn, zomereik, braam, vlier en olm, is al zichtbaar op de topografische kaart van het Krijgsdepot uit 1870.

De beplanting loopt evenwijdig met de hoogtelijnen en voorkomt zo verdere erosie van de hoger gelegen gronden. Hierdoor is door de jaren heen een talud ontstaan dat haaks op de weg staat.