Langs een beekje dat afwatert in de Zwalm en op de perceelsrand van een weide, staat het restant van een oude knotbomenrij. Vier exemplaren, waarvan drie essen en een haagbeuk, zijn overgebleven en werden hoog geknot op circa 3 meter. Deze bomen illustreren nog het traditioneel aanplanten en beheren van bomen in functie van het produceren van brand-, constructie- en geriefhout en het gebruik als loofvoedering.

Uit historische topografische kaarten blijkt dat hier langs de perceelsgrenszen al op het einde van de 19de eeuw (kap)hagen aanwezig waren als erfafsluiting. De waterloop, echter, verschijnt pas voor het eerst op de topografische kaart uit 1933.