is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Niklaas
Deze vaststelling is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Niklaas
Deze vaststelling was geldig van tot
Neogotische kerk van 1855. In 1939 bouwt architect K. Gessler haaks op de noordelijke zijbeuk een nieuwe kerk.
In de plattegrond is de schikking van de oude kerk af te lezen, een driebeukig schip met ingebouwde westtoren, koor van één rechte travee met driezijdige sluiting, geflankeerd door een sacristie. De oorspronkelijke noordzijbeuk verdween en haaks op het middenschip staat nu de nieuwe kerk met een driebeukig schip met brede middenbeuk en smalle zijbeuken, en een koor van één rechte travee en driezijdige sluiting; portaal aan de westzijde.
De oude kerk is een bakstenen gebouw onder zadeldak (leien). De voorgevel heeft een spitsboogportaal in een hardstenen omlijsting, waarboven een spitsboogvenster; spitsboogvormig galmgat in elke gevel van de toren; ingesnoerde naaldspits (leien). Spitsboogvensters in een geprofileerde bakstenen omlijsting. De nieuwe kerk is eveneens van baksteen; steunberen ritmeren de geledingen. Bakstenen, drieledige spitsboogvensters. Bakstenen spitsboogportaal.
Het interieur van de oude kerk is bepleisterd. Beuken gescheiden door middel van een spitsboogarcade op hardstenen zuilen met bladkapiteel. Overdekking door middel van kruisribgewelven tussen spitsbooggordelbogen; kruisribgewelven over de behouden rechterzijbeuk; kruisrib- en straalgewelf over het koor.
De nieuwe kerk heeft een bakstenen gewelf op betonnen spitsbooggordelbogen.
Beeld van Sint-Lucia, eik (eerste helft 16de eeuw); beeld van Sint-Niklaas, gepolychromeerd hout (17de eeuw). Neogotische zijaltaren, eik (tweede helft 19de eeuw). Twee biechtstoelen, eik, één neoclassicistisch (midden 19de eeuw), één neogotisch (tweede helft 19de eeuw). Hardstenen doopvont. Neogotische glasramen (tweede helft 19de eeuw). Op het kerkhof, verschillende grafkruisen (17de eeuw).
Bron: SCHLUSMANS F. 1996: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Tongeren, Kantons Bilzen - Maasmechelen, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 14n3, Brussel - Turnhout.
Auteurs: Schlusmans, Frieda
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Voormalig kerkhof met een collectie aan 17de- en 18de-eeuwse grafkruisen.
Op de laat 18de-eeuwse Ferrariskaart staat het rechthoekige kerkhof van Uikhoven afgebeeld. Het kerkhof is dan omgeven door bomenrijen. Volgens de Atlas der Buurtwegen is er in 1840 ten oosten, als afsluiting met de weg een muur en een haag. De voetwegel 27 die ten zuiden en ten westen van het kerkhof loop lijkt geen afscheiding te hebben met het kerkhof.
Aan de oostzijde van de kerk bleef een restant van het voormalige kerkhof bewaard. Het is omheind met een kerkhofmuur uit mergel en baksteen onder een ezelsrug.
Tegen de kerkhofmuur werden gietijzeren en natuurstenen graftekens, of fragmenten ervan in een lapidarium opgesteld. Een aantal exemplaren zijn duidelijk binnenkerkse zerken die vermoedelijk uit de oude kerkvloer komen, andere werden in oorsprong al in open lucht opgesteld. Met uitzondering van het natuurstenen grafkruis van pastoor Hermanus Lisens († 1802) dateren alle grafkruisen uit de 17de eeuw. Ze vormen een uitzonderlijk grote collectie die de grafkunst in open lucht uit de volledige 17de eeuw illustreert en kenmerkend is voor Limburg en Oost-Brabant.