De houtkanten bevinden zich in de Leievallei, in de buurt van de uitmonding van de Rekkelingebeek en ten zuiden van Vosselareput, tussen Deinze, Bachte-Maria-Leerne en Astene. Ze zijn deels aangeplant en deels spontaan ingevuld met andere houtige soorten, onder andere met oude meidoornen (Crataegus), een 50-tal struiken uit de hondsroosgroep (Rosa canina), Gelderse roos (Viburnum opulus) en een tiental struiken wegedoorn (Rhamnus cathartica). Er zijn tevens zware, oude hakhoutstoven aanwezig van gewone es (Fraxinus exelsior) (tot 1,40 meter diameter) en van zwarte els (Alnus glutinosa) (tot 3,5 meter diameter). Houtkanten als beeldbepalende elementen zijn zeldzaam in de Leievallei en in riviervalleien in het algemeen.

Voor wegedoorn, de hondsroosgroep en zwarte els bezit deze locatie een genetische waarde. Wegedoorn is één van de zeldzaamste heesters in Vlaanderen. Van de weinige gekende locaties in Oost-Vlaanderen is dit één van de grootste. Van de hondsroosgroep zijn verschillende zogenaamde ‘kleine soorten’ aanwezig en bovendien is de volledige populatie van deze groep voor deze herkomstregio zeer groot. Zwarte els is een algemene soort, maar stoven met een diameter tot 3,50 meter zijn zeldzaam en oud, waardoor de kans op autochtonie zeer groot is.

De locatie getuigt van verschillende historische motieven voor het planten van houtkanten (markeren van kadastrale grenzen, vastleggen van oevers van waterlopen, houtproductie) en van de historische beheersvorm ervan (hakhout). Houtkanten ter markering van perceelsgrenzen en ter vastlegging van waterlopen zijn vrij zeldzaam in de Leievallei en in riviervalleien in het algemeen.