De Bisschopsdreef is een oorspronkelijke toegangsdreef tot het kasteeldomein Rooigem. De dreef heeft een kaarsrecht en zuidwest-noordoost georiënteerd tracé, uitgevend op de westgevel van het Kasteel Rooigem. De benaming ‘Bisschopsdreef’ verwijst naar de brede, beplante toegangsweg tot het domein Rooigem, dat in 1720 door de Brugse bisschop Henrik Jozef van Susteren (1668-1742), bijgenaamd de Brugse Zonnekoning, verworven werd en uitgebouwd tot een luxueus buitenverblijf. Na zijn dood werd het kasteeldomein overgemaakt aan het bisdom. De toegangsdreef zelf werd in 1762 aangelegd en wellicht het jaar nadien voltooid door bisschop Jan Robert Caïmo (1711-1775).
De kaarsrechte dreef was vanaf de westelijke zijde van het kasteel georiënteerd op de Brugse belforttoren, over een zichtas van circa 2,7 km. Het bisschoppelijk buitenverblijf wordt in de revolutieperiode (1794) als zwartgoed verkocht aan de familie de Stappens-van Outryve. Na 1835 wordt de grafelijke burgemeestersfamilie Visart de Bocarmé de nieuwe eigenaar van Rooigem. Ondanks de herwerking van het kasteeldomein in een landschappelijke stijl, blijft de strakke 18de-eeuwse dreefstructuur in deze periode behouden. Ook onder de aanverwante familie de Pierpont, de laatste adellijke eigenaars tot de jaren 1980, blijft de dreef, die tussen 1835 en 1948 ook ‘dreef van Visart’ en vervolgens ‘dreef de Pierpont’ wordt genoemd, overeind. De huidige benaming, verwijzend naar de oorsprong van de dreef, is in 1948 terug ingevoerd.
Het is onduidelijk of de toegangsdreef oorspronkelijk was aangeplant in twee driedubbele rijen bomen volgens een quinconce- of dobbelsteenverband zoals afgebeeld op de Carte figuratieve van het Casteel Rooigem te Sint-Kruis uit 1776 door landmeter Ignatius Drubbele. Sommige bronnen vermelden dat de buitenste twee rijen moesten wijken voor de residentiële verkaveling rond de Polderhoeklaan, ingezet vanaf de jaren 1950, en later aan de zuidzijde uitgebreid rond de Paallanden en Dokter Zamenhoflaan. De huidige eikenbomen dateren hoofdzakelijk van circa 1860 en zijn dus een vervanging van de oorspronkelijke eiken die rond 1763 waren aangeplant en waarschijnlijk op een leeftijd van circa 100 jaar werden gekapt. Er wordt niet uitgesloten dat zowel de eerste als de tweede generatie dreefbomen in de Bisschopsdreef zijn aangeplant in twee dubbele rijen.
Aan weerszijden van de toegang (zijde Polderstraat) staan telkens drie arduinen paaltjes, het middelste links met datum 1763. De paaltjes zijn verbonden met smeedijzeren kettingen en hebben ongelijke vormen en afmetingen. De bovenafwerkingen van de paaltjes, telkens met ingekeepte naden, verwijst hoogstwaarschijnlijk naar de vorm van kardinaalshoeden of bisschopsmutsen. Paaltjes en kettingen zijn in 2003 onder toezicht van het ontwerpbureau van de Stad Brugge gerestaureerd.