Deze hoge oude knoteik is mogelijks nog een relict uit een oorspronkelijke 18de-eeuwse beplanting. Op de kaart van de Ferraris (circa 1775) is als scheiding tussen een akkergebied en een grazige beekvallei een perceelsrandbeplanting ingetekend. Deze perceelsrand is nog steeds in het landschap aanwezig. Van de beplanting zelf is, op de knoteik na, weinig overgebleven. De boom staat in de hoek van het weiland en heeft er de functie van hoekboom maar is tevens een hoge knotboom. De hoogte van de knot werd bepaald door de eigenaar die gehoopt had om de stam economisch nuttig te maken, bijvoorbeeld voor de houtzagerij. Niet alleen het gekapte hout op de knot had een economische waarde, ook het bool (de stam onder de knot). Hoge knotbomen van es, eik, populier en wilg kwamen vroeger wel meer voor, maar zijn nu een zeldzaamheid.