Tuin rond twee villa's, circa 80 are, met een mooi verzonken compartiment, aangelegd in 1939 door Albert Dervaes en geïnspireerd door voorbeelden van de 'Nouveau Jardin Pittoresque'.

In 1931 bouwde Jules Van Daele uit Aalst een groot huis op een perceel weiland langs de Callebautstraat. Het gebouw had een L-vormige plattegrond en werd in de kadastrale legger omschreven als 'sanatorium', uiteraard niet zo imposant als de talrijke sanatoria die rond 1930 als paddestoelen uit de grond rezen. Dit sanatorium was geen lang leven beschoren. Het gebouw werd in 1939 samen met 44 are van het omringende perceel aangekocht door een handelaar uit Denderleeuw, Jan Huygens. Hij vormde het om tot de huidige villa: hij kortte de zijvleugel in tot een halfronde uitbouw en voegde een terras toe. Aan de rand van de tuin (44 are groot) verscheen een serre. In 1948 liet Huygens op een aanpalend perceel een breigoedatelier optrekken en in 1954 aan de noordzijde van het eigendom een tweede villa. De bij de twee villa's horende tuin, circa 80 are, bestaat voor een groot gedeelte uit gazon, aan de noordzijde afgezoomd door een struikenborder en met een grote witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) in het midden. Het L-vormige bekken ten noorden van de tweede villa werd aangelegd gelijktijdig met de bouw van de villa in 1954 en het zwembadje naast het voormalige breigoedatelier is van recente makelij.

Onze aandacht gaat vooral uit naar de bijzonder fraaie verzonken tuin tussen de twee villa's. Deze werd naar verluidt in 1939 ontworpen en aangelegd door Albert Dervaes uit Wetteren, op wiens kwekerij volgens G. Krüssman in 1910 de dwergcultivar Taxus baccata 'Nutans'ontstond. De aanleg bestaat uit een licht uitgediept, rechthoekig gazon van circa 15 bij 20 m, met een omlopend pad van flagstones, geflankeerd door keermuurtjes van ruwe kalksteenklompen, die een bloemen- en struikenborder schoren. Aan de noordzijde lopen de keermuurtjes uit op een vierkante fonteinbak met een gladde, lichtblauwgeverfde bodem en een fonteinmond in de vorm van een leeuwenkop. De fonteinbak wordt omringd door een overloopzone, eveneens met een gladde, lichtblauwgeverfde bodem, lichtjes verzonken ten opzichte van de met flagstones geplaveide rand van het gazon. De achtergrond van de hele constructie wordt gevormd door een boogvormige, met Chinese blauweregen (Wisteria sinensis) begroeide pergola, gestut door vierkante zuilen, eveneens van ruwe kalksteenklompen. De witgeverfde beelden en de klassieke tuinvaas boven de fontein werden later toegevoegd en de huidige begroeiing (Hydrangea, Sedum spectabile, geschoren Chamacyparis en Taxus, Miscanthus,...) is ook niet meer dezelfde als de oorspronkelijke, waarin rotstuinplanten (Sedum acre, Sedum rupestre, Alyssum saxatile,...) waarschijnlijk prominent aanwezig waren en waarin ook de voegen van de muurtjes als plantenhabitat een rol speelden. Maar de inspiratie is nog steeds duidelijk: modellen uit de publicaties van de 'Nouveau Jardin Pittoresque', de dominerende stroming in de Belgische tuinaanleg tijdens het interbellum. Aan de andere zijde van de 'sanatoriumvilla', voor de ingang van het voormalige breigoedatelier, ligt er nog een tweede verzonken compartiment, kleiner, in de vorm van een halve cirkel en zonder fontein of bekken.