Eclectische villa uit de jaren 1890, heropgebouwd na een brand in 1914, omgeven door park in landschappelijke stijl van 3 hectare, aanvankelijk 4 hectare.

In de late jaren 1890 bouwde de Schaarbeekse rentenier Pierre Parmentier in de spie tussen de Nieuwelaan en de Vilvoordesteenweg, ten noorden van het kasteel van Hasselt, een riante, naar renaissance zwemende villa, rijk versierd met speklagen van witgeglazuurde steentjes, frontons, houten balkons, cartouches, een achthoekig torentje met een klokdak dat uitloopt in een lantaarn en een dubbele ajuinspits ... Parmentiers kasteeltje werd in 1914 samen met het nabijgelegen Neromhof en het kasteel van Leefdaal door de Duitsers in brand gestoken. De heropbouw leidde tot het huidige uitzicht: een baksteenbouw onder een pannen schilddak met een complex volume, onder meer een uitbouw die op een trapgevel uitloopt, een zeshoekig traptorentje en een erker. Decoratieve kleuraccenten, zoals de speklagen en de omlijstingen van ramen en deuren in witte zandsteen, worden momenteel verdoezeld door de witte beschildering. Het dienstgebouw (koetshuis en stallen) is eveneens het resultaat van de wederopbouw. Het staat aan de zuidrand van het domein en belemmert het uitzicht vanuit het tuinpaviljoen bij het kasteel van Hasselt – mogelijk met opzet want Parmentier speelde als schepen een belangrijke rol in de dorpspolitiek en leefde om die reden in onmin met zijn buurman. De 4 m hoge heuvel verderop langs de perceelsgrens zou hierdoor eveneens verklaard worden (volgens J. Heyvaert). In 1909 werd in het noordoostelijke gedeelte van het domein een serre gebouwd; Parmentiers opvolger, notaris Karel Delporte, voegde daar in 1930 nog een tweede serre aan toe.

De 'lusthof' van meer dan 3 hectare 78 are (perceel 111d/2), die Parmentier rond de villa liet aanleggen, wordt met een hoge graad van nauwkeurigheid afgebeeld op de stafkaart van 1909. Een korte oprit verbindt de ingang in de zuidwestelijke hoek van het domein met de villa, die op het hoogste punt van het park staat. De naar het noorden afhellende open ruimte wordt omgeven door een zachtjes slingerende rondweg en hoogstammig groen – afwisselend groene, bruine en treurbeuken (Fagus sylvatica, F. s. 'Atropunicea', F. s. 'Pendula'), tamme kastanjes (Castanea sativa), gewone esdoorns (Acer pseudoplatanus), Amerikaanse eiken (Quercus rubra), platanen (Platanus x hispanica) en enkele steeliepen (Ulmus laevis). Het vijvertje halfweg de helling ligt momenteel droog, maar het met zandsteenblokken ingeklede boogbrugje (bakstenen welfsels tussen metalen profielen) en de serpentinevorm getuigen van het model dat de ontwerper van het park voor ogen stond: de 19de-eeuwse landschappelijke tuin. De verzonken rondweg, op sommige plaatsen bijna hol, en diverse beplantingsheuveltjes wijzen ook in die richting. Het wegenpatroon, dat na de wederopbouw enigszins werd gewijzigd en aangevuld (zie de stafkaart van 1930), bleef voor een groot gedeelte bewaard. Door de aanleg van de autosnelweg Brussel-Antwerpen (de huidige A12) verdwenen de serres en werd het park tot 3 hectare gereduceerd. Het goed van Parmentier wordt momenteel onder de naam 'Domein Terassel' uitgebaat als restaurant en feest- en receptiezaal.

Merkwaardige bomen (opname 22 mei 2008).
Het cijfer in vet geeft de stamomtrek in centimeters weer. De omtrek wordt standaard gemeten op 150 cm hoogte.

• 7. steeliep (Ulmus laevis) 297
• 20. bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') 402