Landschappelijk park met vijver, circa 1,5 hectare, aangelegd rond de Eerste Wereldoorlog bij een villa uit 1837, in 1866 vergroot; gedeeltelijk verminkt ten gevolge van een wegverbreding in 1995, sindsdien verlaten en sterk verwilderd; villa gesloopt in 2008.

Landmeter Pierre Coen liet rond 1837 langs de pas aanlegde steenweg Brussel-Haacht op een perceel van 71 are een villa bouwen die min of meer beantwoordt aan een tot circa 1860 veel voorkomend model: een symmetrisch dubbelhuis van vijf traveeën breed en twee bouwlagen en een mezzanine onder een schilddak. Bijna dertig jaar later liet een volgende eigenaar, notaris Pierre Verhaegen, een volume bouwen tegen het huis, waardoor het huidige U-vormige grondplan en – vermoedelijk ook – uitzicht ontstond. Gehomogeniseerd door bepleistering met schijnvoegen was het indrukwekkend genoeg om door sommigen 'kasteel van Ruisbeek' te worden genoemd, herinnering aan het kasteel dat aan de overzijde van de Haachtsesteenweg lag en in 1835 werd afgebroken. In 1880 werd het goed verkocht aan notaris Polidore Everaert uit Laken. De omschrijving 'lusttuin' duikt pas in 1920 op in de kadastrale legger, en pas op de stafkaart van 1931 wordt een landschappelijk park getoond, dat langs weerszijden van de Weesbeek bijna 1,5 hectare beslaat en ook een vijver omvat. Het lage muurtje met het lanspuntenhek dat het goed langs de steenweg afsloot en de randbeplanting langs die zijde, verdwenen door diverse verbredingen van de steenweg – de laatste in 1995, toen het goed aan leegstand en verwaarlozing werd prijsgegeven. Einde 2008 werd de villa tenslotte gesloopt.

De moestuin met enkele fruitbomen en kassen (26,5 are) ligt ten oosten en ten noorden van de villa, het park ten westen ervan. Het bestaat uit twee bijna even grote delen, gescheiden door de Weesbeek. Het gedeelte tussen de villa en de beek wordt ontsloten door een rondweg en een diagonaal pad, waarvan van het licht verzonken tracé nog gedeeltelijk zichtbaar is. Een brugje over de Weesbeek leidt naar het vijvergedeelte – momenteel door bramen overwoekerd en ontoegankelijk. Emile Everaert, zoon van Polidore, erfde het goed in 1920 en plantte het merendeel van de bomen: de Amerikaanse tulpenboom (Liriodendron tulipifera) bij de vijver, de twee treurbeuken (Fagus sylvatica 'Pendula') met hun merkwaardige entknobbels naast het huis, een Kaukasische spar (Picea orientalis), een zomerlinde (Tilia platyphyllos), een magnolia (Magnolia x soulangeana) en zelfs de sculpturale, liggende trompetboom (Catalpa bignonioides), die een groot gedeelte van het gazon tussen de villa en de beek in beslag neemt, is van na de Eerste Wereldoorlog. Een Amerikaanse eik (Quercus rubra), een zilverlinde (Tilia tomentosa) en een bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') zijn overblijfselen van een oudere beplanting met sierbomen, mogelijk nog het werk van Verhaegen, ook al was er toen nog geen sprake van lusttuin.

Merkwaardige bomen (opname 23 augustus 2002)
Het cijfer in vet geeft de stamomtrek in centimeters weer. De omtrek wordt standaard gemeten op 150cm hoogte.

• 6. Amerikaanse eik (Quercus rubra) 365
• 8. treurbeuk (Fagus sylvatica 'Pendula') 264 (80), zware entknobbels
• 9. treurbeuk (Fagus sylvatica 'Pendula') 245 (130), zware entknobbels
• 10. zilverlinde (Tilia tomentosa) 416
• 11. bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') 406
• 12. gewone trompetboom (Catalpa bignonioides) 110 diameter, sculpturaal, liggend
• 13. boswilg (Salix caprea) 167