Het 'Kasteeltje' aan de Voorbosweg te Miskom werd in 1852 als jachtpaviljoen opgetrokken door de Tiense rentenier Egide A Speculo. Gelegen in een Informele tuin met vijvertje, circa 25 are.

Het 'Kasteeltje' aan de Voorbosweg te Miskom, ten oosten van het gehucht Vroente, werd in 1852 als jachtpaviljoen opgetrokken door de Tiense rentenier Egide A Speculo, op de plek van een boerderij die hij op één vleugel na had laten slopen. De soberheid, het bijna vierkante grondplan, de symmetrie van het witgepleisterde dubbelhuis van twee bouwlagen en drie, door lisenen gescheiden traveeën en het lage tentdak herinneren aan de landhuizen uit het midden van de 19de eeuw, vóór de opmars van de eclectische architectuur. De ingang bevond zich in de middentravee aan de achterzijde van het gebouw. Pittoreske details zichtbaar op een oude ansichtkaart, zoals de gegolfde windborden onder de dakgoot, het houten dakruiterje, het dakvenster met driehoekig fronton, de veranda voor de ingangsdeur… zijn verdwenen, mogelijk naar aanleiding van de verbouwing in 1955, waarbij twee traveeën werden toegevoegd.

Het perceel achter het huis, 12 are 20 centiare groot, door het kadaster als 'lusthof ' geregistreerd, vormde samen met de bestaande poel langs de weg en de ruimte tussen de poel en het huis, een parkje van nagenoeg 20 are. Een perceeltje van 5 are achter het dienstgebouw fungeerde als moestuin. Van de oorspronkelijke paden en de oorspronkelijke beplanting is niets meer aanwezig. In 1990 verdween een geelbladige es (Fraxinus excelsior 'Aurea') en in 1999 een bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea'), de twee laatste bomen die waarschijnlijk nog in de tijd van het jachtpaviljoen werden aangeplant. Het beplantingsheuveltje achter het huis – momenteel met een treures (Fraxinus excelsior 'Pendula') – is het enige architecturale element dat bewaard bleef. De oudste bomen – bruine beuk, zilverlinde (Tilia tomentosa), zomereik en Amerikaanse eik (Quercus robur, Q. rubra), treurwilg (Salix alba 'Tristis'), vederesdoorn (Acer negundo), grauwe abeel (Populus canescens), Oostenrijkse den (Pinus nigra subsp. nigra), witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum), bontbladige esdoorn (Acer pseudoplatanus 'Leopoldii'), Italiaanse populier (Populus nigra 'Italica') – dateren van na de Eerste Wereldoorlog. Zij werden vermoedelijk aangeplant door fruitkweker Armand Veulemans, die het goed in 1925 had aangekocht. Het parkje werd toen uitgebreid tot circa 25 are (ingekort en verbreed) en de vijver werd voor een derde verkleind, maar aan oude opslag van zwarte els (Alnus glutinosa) zijn de oorspronkelijke contouren nog afleesbaar.