In 1860 gebouwde villa omgeven door landschappelijke tuin (60 are) met centrale open ruimte, rondpad en belvedèreheuveltje.

De in het oog springende, roodgeverfde villa aan de westrand van Overhespen, langs de weg naar Eliksem, werd in de late jaren 1850 door Théodore Goossens uit Tienen opgetrokken op een akker­perceel als buitenverblijf of jachtpaviljoen. Het gebouw is karakteristiek voor de landelijke herenhuizen uit die periode: een dubbelhuis (perfect symmetrisch) van twee bouwl­agen én een souterrain en een halve dakverdieping (mezzanino), slechts drie brede traveeën breed, onder een schilddak. De momenteel roodgeverfde, bakstenen gevels worden verlevendigd door de witgeverfde natuursteen van banden en hoekkettingen en de druiplijsten en kettingen rond de gevelopeningen (rondbogen voor de bel-etage, licht getoogde voor de verdieping). De mezzanine werd bij een latere verbouwing ingewerkt in een mansardedak (bedekt met grote eternietleien). De betonnen markies boven het terras voor de hoofdingang aan de tuinzijde is van recente makelij. De dienstvleugel met onder meer het karrenhuis is tegen de achtergevel gebouwd. Voorts is er nog een losstaand gebouwtje (kippenren en hondenhok) op de perceelsgrens achter de villa.

De villa lag aan de oostrand van het perceel, dat 1 hectare 10 are groot was. Op het noordelijke gedeelte werd een boomgaard aangeplant, op het zuidelijke gedeelte werd een tuin aangelegd. Pas vanaf 1909 zal het kadaster deze tuin als 'lusttuin' omschrijven en pas op de stafkaart van 1932 wordt iets afgebeeld dat aan een parkje doet denken: een pad in de vorm van een ovale lus rond een grotendeels open ruimte, die door hoogstammige bomen wordt omgeven. Dit pad bleef gedeeltelijk bewaard en loopt in de zuidwestelijke hoek over een heuveltje – een typisch belvedèreheuveltje, waarop misschien ooit een paviljoentje gestaan heeft. Afgezien van de zomerlinde (Tilia platyphyl­los) bij de ingang, is de oudste beplanting – twee tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken tussen 350 en 400 cm – van utilitaire aard. De typische siersoorten, onder meer een balsemzilverspar (Abies balsamea), een fijnspar (Picea abies), bontbladige esdoorn (Acer pseudoplatanus 'Leopoldii'), een hazelaar met veerspletig blad (Corylus avellana 'Heterophylla'), maar twee bruine beuken (Fagus sylvatica 'Atropunicea') met respectievelijk 345 en 328 cm omtrek (de dikste werd volgens de huidige eigenaar, Adolf Vandeput, aangeplant in 1907), werden na 1900 aangeplant.