Burgerhuis met bijgebouwen gebouwd omstreeks 1868 als bakstenen dubbelhuis door herenboer en grootgrondbezitter Mathieu Smolders naar het 18de-eeuwse model van 'vivre entre cour et jardin', gelegen in ommuurde tuin (15,5 are) recentelijk vergroot en heraangelegd.

Het burgerhuis naast de pastorie werd rond 1868 gebouwd door herenboer en grootgrondbezitter Mathieu Smolders. Zijn 'bedrijfszetel' was de nog bestaande, gesloten hoeve in de Sint-Barbarastraat ten zuiden van de spoorweg. Het huis op het dorpsplein moest zijn status van dorpsnotabele bezegelen. Qua concept en ligging verschilt het niet zoveel van de bijna anderhalve eeuw oudere pastorie: 'vivre entre cour et jardin' naar het model van de 18de-eeuwse herenhuizen, eveneens een bakstenen dubbelhuis – nu slechts met drie traveeën in plaats van vijf –, twee bouwlagen, een leien zadeldak, hoekkettingen van witte zandsteen en twee lage aanbouwen met de dienstruimten. De uitspringende band tussen de verdiepingen en de venster- en deuromlijstingen in blauwe hardsteen (op de verdieping met afgeronde bovenhoeken) en ook de vormgeving van de dakkapellen (oeils-de-boeuf aan de tuinzijde) zijn daarentegen duidelijk eigentijds, laat 19de-eeuws. De twee dwarsvleugels (koetshuis, stallen), die de gekasseide binnenplaats omsluiten, werden door het kadaster pas in 1880 geregistreerd.

Aan het toen nog (ondanks de spoorweg) fraaie landschap achter het huis had Smolders geen boodschap, want de 15,5 are grote achtertuin werd volledig ommuurd. Deze 'hortus conclusus' komt eveneens archaïsch over. Over het oorspronkelijke uitzicht van deze tuin (padenkruis of informeel-landschappelijk) is ons geen beeldmate­riaal of ander gegeven bekend. De ginkgo (Ginkgo biloba) achteraan is – 282 cm stamomtrek – het enige oorspronkelijke element. De dikke Japanse kerselaar (Prunus serrulata) is vermoedelijk niet zo oud. Van enig architecturaal reliëf in de vorm van heuveltjes of uitschulpingen valt niets te bespeuren; het perceel is volkomen vlak. Tegen de oostelijke muur, tussen het huis en de ginkgo, werden later paardenboxen gebouwd. In een recent verleden werd de achtermuur grotendeels afgebroken, zodat de tuin terrasgewijs in het achterliggende landschap kon worden verlengd.