Tuin bij een villa van 1939-40, die zijn structuur uit de bouwperiode deels heeft bewaard.

De villa heeft een opvallende baksteenarchitectuur, namelijk donkere bakstenen met witte voegen voor de onderbouw, oranjekleurige baksteen met dieper liggende voegen voor het gevelparement en gelijkaardige tegels voor de bekleding van de zuilen van het portaal en een dominerende dakpartij van zwarte pannen met hoge schouwen. Ze verdeelt het rechthoekige perceel in een voortuin, een achtertuin en een brede oprit. Op het kadaster werd de verkaveling van het terrein in 1939 en de bebouwing in 1941 genoteerd.

De tuin is van de straat gescheiden door een lage tuinmuur in donker metselwerk van drie traveeën en een inrit. Mooie, ronde pijlers ritmeren de traveeën en flankeren het inrijhek en doen tegelijk dienst als bloembak; ze zijn bekleed met een laag verticaal geplaatste strekse bakstenen, afgewisseld met een laag kopse bakstenen en afgewerkt met smallere dekstenen van arduin. Tussen in zijn op de muurtjes witgeschilderde leuningen geplaatst, gevormd door gebogen holle buizen. Ook het hekje bestaat uit een lijnenspel van holle buizen, spaarzaam met bollen aan elkaar gelast en gedicht met rasterdraad.

De voortuin ligt in gras en is afgebakend door een gesnoeide ligusterhaag aan de straatkant. Hij is beschaduwd door een gele cultuurvariëteit van Californische schijncipres (Chamaecyparis lawsoniana) en het lage keermuurtje van het terras bij de voorgevel is opgebouwd uit voor de tijd typische flagstones die een muurbegroeiing toelaten.

De oprit heeft een recente strook van betonklinkers overgaand in steenslag. Ze wordt langs de perceelsgrens begeleid door een haag van liguster met aan de voet een bloemenrand. Aan de overzijde worden bouwmaterialen gecombineerd met groenelementen: rotsplanten tussen de flagstones van de trappen naar het terras en naar de voordeur; een betegeling van flagstones met uitsparingen voor planten; een bank met een in de sokkel van het huis ingewerkte betonnen zitting en een gemetselde armleuning; en tenslotte gesnoeide struiken op de hoek als overgang naar de achtertuin.

De structuur van deze tuin bleef bewaard, evenals een deel van de oude beplanting. Op de perceelsgrenzen overheersen de struiken, met vooral op de linker grens een voorliefde voor Californische schijncipres. Trapsgewijs ingeplante Californische schijncipressen, sommige in cilinder gesnoeid, vormen een versmalling van het gazon en verdelen het in twee. Mogelijk was het achterste, vierkante deel aanvankelijk een moestuintje; hier staat nog een okkernoot (Juglans regia). Op de rechtergrens loopt een recht tuinpad met flagstones als stapstenen, parallel met de ligusterhaag en met een strook struiken, planten en bloemen. Als oudste begroeiing gelden de schijncipressen, vier in bijenkorf gesnoeide gewone buxus (Buxus sempervirens), hulst (Ilex aquifolium) en bonte beshulst (Ilex aquifolium 'Argenteomarginata'). De overige planten zijn recenter.