Ommuurd kerkhof met toegangshekken van giet- en smeedwerk uit de 19de eeuw.

Twee hoge vierkante pijlers van blauwe hardsteen met sokkel, geprofileerde deksteen en gesteelde bolbekroning van blauwe hardsteen, uit de tweede helft van de 19de eeuw, beëindigen de bakstenen muur met kwarthol beloop die de traptreden naar het westportaal van de Sint-Lambertuskerk markeren. Ze dragen ook het ingangshek en zijn met een smeedijzeren krul verankerd in de bodem. Een handgreep van smeedijzer in de muur vergemakkelijkt de toegang tot kerk en kerkhof.

Het ommuurd kerkhof zelf is afgesloten door een giet- en smeedijzeren hek van vier traveeën met vierkante stijlen, regels en spijlen met opengewerkte lanspunten, geplaatst langs weerszijde van het pad naar het portaal. Het traveeritme is aangegeven door slanke, geprofileerde zuiltjes met siervaas van gietijzer; slechts twee van de zes zijn volledig bewaard. De vaste hekken, de twee kerkhofpoorten en het hoofdhek volgen hetzelfde schema, maar dit laatste heeft een tussenstijl, onderspijltjes en spijlen met klimmend beloop naar de pijlers.

Een kleiner poorthekje van hetzelfde model maar met onvolledige volutes van bandijzer op de bovenregel, hangt in de zuidelijke kerkhofmuur tussen twee hoge pijlers van baksteen met speklagen en een deksteen van witte natuursteen, mogelijk eind 19de-eeuws. Tegen de kerkhofmuur staan half verzonken wel zesentwintig 17de- en 18de-eeuwse grafkruisen, sommige slechts verminkt bewaard.