Giet- en smeedijzeren ingangshek van het kerkhof daterend uit 1850, het bouwjaar van de nieuwe parochiekerk Sint Quirinus, en restanten van de aangrenzende pastorietuin.
Het kerkhof rond de Sint-Quintinuskerk is buiten gebruik en opgeruimd. De huidige parochiekerk werd gebouwd in 1850 en vervangt een veel ouder bedehuis, dat samen met de oude pastorie in 1856 van het kadaster verdween. Ze lag in de toenmalige Dorpsstraat, de huidige Kasteelstraat.
Bij de restauratie van de nieuwe parochiekerk in 1995 werd ook de lage bakstenen, met een ezelsrug afgewerkte kerkhofmuur hersteld. Het smeedijzeren ingangshek uit de bouwperiode van de kerk werd eveneens gerestaureerd. Het poorthek, geflankeerd door twee vaste hekken op een bakstenen voet met zware dekstenen van blauwe hardsteen staat nu tussen de oostelijke kerkhofmuur en de zijgevel van de naastliggende pastorie. Het heeft vierkante stijlen en regels en ronde spijlen met uitgewerkte speerpunten; de poort heeft gepunte onderspijltjes en spijlen met klimmend beloop naar de makelaar; krulwerk en volutes ondersteunen de spijlen en versterken de stijlen en de makelaar. Het geheel is van smeedijzer behalve de zuilen die de poort dragen en neoclassicistisch zijn; zij zijn van gietijzer en hun versierde, verjongende en bovenaan geringde schacht eindigt op een Ionisch kapiteel bekroond met een siervaasje. Twee oude taxusbomen beschaduwen het hek.
Tegen de hogere muur die gemeenschappelijk is met de voortuin van de pastorie, werd in 1944 een open Onze-Lieve-Vrouwekapel gebouwd met opschriften Ik ben de maagd der armen / Ik kom het lijden verlichten. Het leien mansarde tentdak rust op twee slanke zuilen en op de verhoogde en verdikte muur van de rondboogvormige nis met het geschilderd plaasteren Mariabeeld.
De kerkhofruimte is aan de straatkant als tuin aangelegd maar wordt niet onderhouden. Vier hortensiastruiken op rij staan tegen de westelijke kerkgevel en er groeien een linde en een lijsterbes.
De ommuurde en aan de straatkant omhaagde voortuin van de pastorie, uit dezelfde periode als de kerk, is eveneens ontruimd en in gras omgezet. In de achtertuin blijven nog enkele relicten van de oude begroeiing over, onder meer een oude buxus, een wilg, drie esdoorns en op de grens met het kerkhof een pimpernoot (Staphylea) en een kweepeer.
- Hasselt, Archief van het Kadaster, Opmetingsschets 1856, nr. 4.
- PAUWELS D., SCHLUSMANS F. met medewerking van MUYLDERMANS E. & ROMBOUTS J. 1999: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Tongeren, Kanton Borgloon, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 14N4, Brussel - Turnhout, p. 390.
