Villa, in 1890 gebouwd voor August Hendrickx. Een bijgebouw met een paardenstal en een koetshuis werd pas in 1901 geregistreerd. Omgeven door landschappelijke tuin (circa 2,3 hectare), met een meanderende gracht, een rozenprieel en een steil, met bomen beplant talud als blikvangers.

De villa van August Hendrickx op de hoek van de Bieststraat en de steenweg Mechelen-Leuven, werd door het kadaster in 1890 als "kasteel" geregistreerd, een uitzonderlijke eer die andere vergelijkbare gebouwen in de omgeving met een veel hoger kadastraal inkomen (bijv. de Villa Ter Biest) niet te beurt viel. Het bakstenen gebouw, dat rond 1900 werd vergroot tot zijn huidig T-vormig grondplan, valt op door zijn slanke silhouet, nog geaccentueerd door de steile zadeldaken. De gesinterde bakstenen banden zijn typische sierelementen uit de late 19de eeuw. Het sierschrijnwerk in de puntgevels is ten gevolge van een recente renovatie grotendeels verdwenen, toen de verdieping in de naar de straat toegekeerde gevel werd omgebouwd tot een grote loggia. Bij de oorspronkelijke aanleg hoorde ook een 6 are grote vijver, in feite een verbrede gracht. Een bijgebouw met een paardenstal en een koetshuis werd pas in 1901 geregistreerd. Een hoeve langs de huidige Ida Vermeulenstraat behoorde aanvankelijk tot het eigendom, maar werd in 1896 doorverkocht. De Mechelse handelaar Cyriel Cracco, die van 1913 tot 1946 eigenaar was, heeft de tuin rond de villa min of meer zijn huidige vorm gegeven. Vanaf 1920 wordt door het kadaster een 'lusttuin' (perceel 532a) opgetekend van 1 hectare 19 are 60 centiare. Het hele eigendom bedroeg in 1946 bijna 3 hectare, de lusttuin 2 hectare 32 are.

Het landgoed wordt van ver gesignaleerd door enkele hoge bomen: bruine beuken (Fagus sylvatica 'Atropunicea'), Amerikaanse eik (Quercus rubra), witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) – bomen met stamomtrekken tussen 250 en 320 cm (gemeten op 150 cm hoogte), die vooral aan de noord- en oostrand van de tuin staan. De villa staat op een lichte verhevenheid, waarachter zich het gros van de tuin uitstrekt. De rechte, verbrede gracht die ooit als 'vijver' door het kadaster werd opgetekend, heeft een serpentinevorm gekregen en slingert zich doorheen een in glooiingen en welvingen aangelegd gazon. Dit 'riviertje' schijnt te ontspringen aan de voet van een hoog, met linden en beuken getooid talud in het zuidelijke gedeelte van het park. De open ruimte wordt gestoffeerd door een rozenprieel en kunststenen tuinvazen. Het noordoostelijke gedeelte van het domein is met canadapopulieren beplant, maar daartussen loopt een beukendreefje, bomen met stamomtrekken tot 240 cm, vermoedelijk aangeplant rond de Eerste Wereldoorlog.