Villa, kort na 1870 gebouwd door Eugène Bosquet op een perceel ten noorden van zijn ouderlijk huis, het Arendschot. Ten westen van de villa liet hij het 'neerhof' bouwen, een rustiek U-vormig gebouw met koetshuis en stallen. Omgeven door landschappelijk park met vijver, circa 9 hectare; talrijke kunst­matige heuveltjes, gevormd door specie die werd uitgegraven bij de aanleg van de vijver; mooie beplanting met variatie in vorm en kleur.

Na de dood in 1870 van Henri Eugène Bosquet, bouwer en herenboer van het Arendschot, liet zijn jongste zoon Eugène (1844-1922) een landhuis bouwen op een stuk grond ten noorden van het ouderlijke huis. Het nieuwe huis werd gebouwd volgens een rechthoekige plattegrond, vijf traveeën breed waarvan drie uitspringend, drie bouwlagen hoog, met een schilddak en een omlopend, rustiek, houten balkon langs de tuinzijde, de balustrade en de steunen in vlechtwerk van imitatietakken. Door het achteraf wit schilderen van de gevels, het toevoegen van luiken en het slopen van het balkon, verdwenen zowel het rustieke karakter als de weinige ornamenten die het gebouw oorspronkelijk telde (blindboogfries onder de gootlijst, onderling verbonden geprofileerde vensteromlijstingen en de cordonlijsten tussen de verdiepingen). Aan de achterzijde van de villa, ongeveer 100 meter naar het westen, werd het 'neerhof' opgetrokken, een sierlijk, eveneens rustiek gebouw (koetshuis en stallen) volgens een U-vormig grondplan.

De voltooiing van het landschapspark tussen de villa en de Turnhoutsebaan liet ruim twintig jaar op zich wachten; op de stafkaart van 1886 (ICM,1897) wordt het nog niet afgebeeld. De bouw van een (nu verdwenen) tuinpaviljoen wordt geregistreerd in 1890, de landschappelijke vijver – spoelvormig, met een eilandje – in 1895. De uitgegraven aarde werd gebruikt om, vooral aan de zuidrand, heuveltjes aan te leggen. Een van die heuveltjes wordt bekroond door een prieel met Hollandse linden (Tilia x europaea) en taxussen (Taxus baccata). De tumulusachtige, ronde, aarden heuvel (5 meter hoog en 18 meter diameter) aan de noordzijde van het park, naast de (aan drie zijden ommuurde) moestuin, zou een ijskelder kunnen verbergen maar sporen daarvan werden niet gevonden; zonder twijfel had het een functie als belvedère – met of zonder prieel of paviljoen – want in de flanken is nog een schroefsgewijs opklimmend pad zichtbaar. Momenteel ligt de heuvel verborgen in het bosplantsoen – een mengsel van bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') en Amerikaanse eik (Quercus rubra)- dat het park aan de noordzijde afsluit.

De stafkaart van 1933 geeft een vrij plastisch en (behalve voor de moestuin) correct beeld van de tuin rond de Villa Bosquet. Door zijn vrij gesloten, intimistisch karakter, het soms bewogen reliëf met talrijke heuveltjes en de eenvoudige vorm van de vijver doet hij eerder aan de vroege modellen van landschappelijke aanleg denken. De vijver bevindt zich in het midden van de open ruimte, die gestoffeerd wordt door kleine groepen van bomen en struiken met een grote variatie in vorm en kleur: groene of bruine beuken, wierookcipres (Calocedrus decurrens), moerascipressen (Taxodium distichum) onder meer op het eilandje. Taxussen, soms Ierse (Taxus baccata 'Fastigiata') en rododendrons (meestal Rhododendron ponticum) spelen een belangrijke rol in het parkbeeld. De beboste randzones zijn samengesteld uit beuk of bruine beuk, Amerikaanse eik en – op de droge, duinachtige toppen van de heuveltjes aan de zuidrand – weymouthden (Pinus strobus). De meeste bomen hebben stamomtrekken tussen 250 centimeter en 300 centimeter en werden vermoedelijk nog aangeplant onder het bewind van Eugène Bosquet. Enkele zomereiken met stamomtrekken van bijna 350 cm, zijn misschien relicten van de vroegere begroeiing.

Merkwaardige bomen (opname 15 mei 1997)
Het cijfer in vet geeft de stamomtrek in centimeter weer. De omtrek wordt standaard gemeten op 150cm hoogte. Het cijfer vooraan verwijst naar de locatie van de bomen op een plan in het inventarisdossier.

• 1. bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') 353
• 9. wierookcipres (Calocedrus decurrens) 220
• 10. zomereik (Quercus robur) 343
• 11. gewone moerascipres (Taxodium distichum) 307
• 12. bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') 346/340, laag vertakt