Parkje in landschappelijke stijl, ongeveer 3 hectare groot, uit de tweede helft van de 19de eeuw en uitgebreid rond 1900, bij een heren­huis met kern uit de tweede helft van de 18de eeuw, dat verbouwd werd in 1850 en latere bijge­bouwen bezit.

De kern van het goed is een herenboerenhuis in 1769-1770 ge­bouwd door Henri en Adriaan Peeten, later burgemeesters van Koersel. Hun erfgenamen verbouwen het rond 1850, geven het kasteel­all­ures, ver­grot­en het stapsgewijs en leggen er een park aan. Na de verer­eving door Maria Josep­ha Peeten en haar echt­ge­noot Frede­rik Qua­non­ne en de bewo­ning door hun kinderen, wordt het domein naar hen ge­noemd. De dood van de laatste Quannonne in 1930 betekent het einde van de bewoning als kasteel en heeft vanzelfsprekend repercussies op het park. De neergang zet ­ gel­ei­del­ijk in, rustieke parkelementen verdwijnen en boom­kap­pingen in 1993 tasten het uitzicht van het park erg aan. ­ Sedert 1996 schijnen de zaken ten goede gekeerd, dankzij reno­vatie en heraanplantingen.

Het goed ligt in de hoek van de Pastorijstraat met de Bredonk­straat, aan weerszijde van de Schanssbeek. Het park strekt zich uit ten noor­den van het huis en be­staat uit twee van karak­ter ver­schil­len­de delen. Dat bij het huis is een grasveld met bomen­rand en soli­tairen, aan­slui­tend bij de landschappelijke stijl naar de school van de Franse landschapsontwerpers Bühler. Het is het ouder deel dat een pitto­resk karak­ter heeft ondermeer door het licht reliëf, de af­buigen­de wan­del­paden langs rodo­den­dron­dreven en boom­gr­oepj­es en door de onder­be­groeiing van gewone klimop (Hedera helix), adelaarsvaren (Pteridium aquilinum), welriekende salomonszegel (Polygonatum odoratum), lelie­tje-der-dalen (Convallaria majalis) en sneeuw­klokj­e (Galanthus nivalis). De recentere uit­brei­ding over de beek is een vlak, lang­gestrekt gras­veld met bomenrand en soli­tai­ren, zonder padenpa­troon. De kleine vijver ont­stond als klei­put voor het maken van de bakste­nen van het huis.

Aan de oost­kant van het huis lag een kleine boom­gaard en ook een moestuin met bijgebouwen. Er zijn nog restan­ten van het leif­ruit. De voor­tuin is omhaagd. Een oud taxusprieel bleef bewaard maar is door­geschoten. Begin 20ste eeuw werd er een serre op bakstenen voet tegen de zuid­gevel bijgebouwd.

Het goed met twee vijvers is op de ICM-kaart van 1896 (terreinopname 1884) aangeduid als kasteel.

Postkaarten en foto’s illustreren het pittoresk karakter van het park in zijn hoogdagen. Een rustiek boogbruggetje in 'boom­takstijl' leidde over de gracht naar het tweede parkgedeelte, een tweede rechte brug en een gemetselde balustrade bood uitzicht over het water, een parasol onder rieten­ dak zorgde voor scha­duw bij de vijver en ook het fazantenhuis of 'La Faisanderie' droeg met zijn dubbel rietendak tot de gewilde pittores­ke sfeer bij.

Bomen
(De tussen haakjes vermelde afmeting geeft de stamomtrek gemeten op 150 cm hoogte weer)

Amerikaanse eik (Quercus rubra) (214 cm maar aangetast), gewone haagbeuk (Carpinus betulus) (150 cm), Kaukasische beuk (Fagus orientalis) (350 cm), gewone beuk (Fagus sylva­tica) (296 cm), gewone berk (Betula pendula), één gegroeid in een zomer­eik (Quercus robur), ­ gewone beuk van circa 60-70 jaar als soli­tair op het gras­veld, gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), scherpe hulst (Ilex aquifolium), gewone robinia (Robi­nia pseudoacacia) op een heu­vel­tje, Noorse es­doorn (Acer platanoides), veldesdoorn (Acer campestre).