Neogotisch tuinpaviljoen, 19de-eeuwse hekken en belangrijke boom bij een in 1946 vergrote villa van 1903.

Dit goed illustreert op treffende wijze de evolutie in de Luikersteenweg. De huidige configuratie van het terrein kwam tot stand na verkavelingen en herverkavelingen van percelen, vanaf 1852 tot in 1961, jaar waarin de huidige toestand ontstaat. Deze evolutie is in de site afleesbaar. De villa, ingeplant op een lichte verhevenheid in de hoek van de kavel, werd kadastraal genoteerd in 1903 en vergroot in 1946, na verwerving van een strook over de rechter perceelsgrens. De tuin is vandaag een halve ha groot, heeft achteraan een tuinpaviljoen uit het midden van de 19de eeuw en de voortuinbreedte ontstond pas in 1961, toen het naburige linkerperceel werd verworven.

Dit kan men ook afleiden uit het meterslange voortuinhek dat twee verschillende modellen vertoont. Beide hekken dateren uit de tweede helft van de 19de eeuw. Het eerste hek van 7 traveeën (ter hoogte van het huis) wordt geritmeerd door stijlen bestaande uit twee vierkante stangen met gespiegelde volutes links en rechts van een hogere spijl met kruisbloem waarmee ze bovenaan in volutevorm zijn verbonden. Het vaste hek heeft vierkante onder-, tussen- en bovenregels, dunne spijlen met lanspunten en onderspijltjes met gevlamde punt. Het poorthek is van dezelfde makelij maar heeft hoger doorlopende en door een liggende voluut op de bovenregel ondersteunde spijlen en hangt tussen twee gietijzeren poortpijlers, bekroond met een siervaas. Het tweede hek telt vijf ongelijke traveeën, heeft gelijkaardige maar hogere, samengestelde stijlen en wordt gekenmerkt door ronde spijlen die om de twee alternerend, bovenaan halfrond verbonden zijn. In de traveëen die het voetgangersdeurtje flankeren, volgen deze verbonden spijlen een klimmend beloop naar de nog hogere deurstijlen, die verankerd worden door een gebogen bijkomende bekronende regel. Het voetgangershekje volgt hetzelfde model en is met gespiegelde volutes bekroond.

De voortuin klimt vrij sterk op naar het huis en wordt gedetermineerd door een monumentale, geënte bruine beuk met drie stammen. Verder groeit er taxus, hulst en hazelaar en de plantvakken zijn omlijnd met een buxushaag. De zijtuin met een gingko biloba heeft een brede rechte, door buxushagen afgelijnde oprit naar het afsluithek van het achterste perceel. Het is een laag hek met vierkant stijl- en regelwerk en spijlen met lanspunten en klimmend beloop naar de makelaar, opgevangen door een liggende voluut.

Het door taxusbomen beschaduwd paviljoentje achter de villa, is tussen de bomen door, zichtbaar vanaf het steegje tussen nummer 41 en 45. Het is een witgeschilderd onderkelderd gebouwtje van het midden van de 19de eeuw, in neogotische stijl met verzorgd uitgevoerd houtwerk met roedeverdeling.