Gemeentelijk domein met 19de-eeuws park in landschappelijke stijl met resterende interessante bomen en vijver, nu overgeleverd aan sportrecreatie en voetbal; voorheen kasteeldomein met fraai begin 19de-eeuws empirehuis, nu geëxploiteerd als dranklokaal, fragmentarisch bewaarde hoeve en moestuinmuur.

Op de Ferrariskaart (1774-1775) ligt hier een gesloten hoeve met een rechthoe­kige wa­ter­par­tij ten oosten, een moes­tuin met een tuingebouw ten westen en een boomgaard ten zuiden. In 1817, als landmeter Houben zijn terreinopname van 1913 in kaart brengt, liggen er bij de hoeve (perceel nummer 472, 473, 474) nog steeds moestuinen (nummer 471, 477) en een boomgaard met bakhuis (nummer 575 en 476), maar is er ten zuiden een kasteel bijgekomen en loopt er naast de gebouwen een brede laan (nummer 469), die ook vandaag nog bestaat. Vanuit het huis vertrekt er een met de losse hand getekende wandelweg door drie percelen (nummer 470, 482, 483) die samen een U vormen en respectievelijk genoteerd staan als 'lusthof' en bos. Volgens de kadastrale legger is baron Charles de Cecil van Sint-Lambrechts-Herk er eigenaar van. Einde 19de eeuw ligt er volgens de Dépôt-kaart (opname 1871, uitgave 1878) een uitgestrekt ­domein met park in landschappelijke stijl, een kleine waterpartij en aansluitend een groot parkbos.

Van dit park, in landschappelijke stijl, voorheen met riant karakter, blijft nu nog slechts een pover relict met weliswaar interessante bomen over. Het ligt ten noorden van de dorpskern en is gemeentelijk recreatiedomein geworden, wat spijtig genoeg de ondergang en verwaarlozing verklaart. De gras­vel­den, de voormalige moes­tuin aan de straat en het erf tussen het resterend dienstgebouw en het nu verminkt kasteeltje zijn nu ingenomen door een geas­fal­teerde par­king, een telefooncabine, ten­nis­­­ter­rei­nen, speeltuig en twee voet­bal­vel­den met re­clame­pa­nelen, licht­mas­ten en een eigen voetbalkantine. Van de hoeve blijft nog een fragment over. Het lustbos werd verkaveld. Naast het huis, ten zuidoosten, ligt een kleine vijver met eilandje, die ook al op de Primitieve kadasterkaart verscheen. Van de moestuin bleef aan de straatkant de bakstenen moestuinmuur, geleed door hoger uitstekende muurpijlers en afgedekt met dekstenen, bij wonder overeind. De tuinruimte werd een asfaltvlakte. De opgemeten interessante bomen moeten dateren uit de 19de eeuw en hou­den on­danks alles stand.

Bomen
(Het cijfer tussen haakjes geeft de stamomtrek op 150 cm hoogte.)

Ame­ri­kaan­se eik (Quercus rubra), bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea'), gewone beuk (Fagus sylvatica), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone haag­beuk (Carpinus betulus), mis­pel (Mespilus germanica), gewone pla­taan (Platanus x hispanica), grauwe abeel (Populus x canescens), ­Oos­ten­rijkse den (Pinus nigra subsp. nigra), ­ruwe berk (Betula pendula), scherpe hulst (Ilex aquifolium), tamme kas­tanj­e (Castanea sativa), witte paardekastanje (Aesculus hippocastanum), zo­mer­eik (Quercus robur), zwarte els (Alnus glutinosa), en merkwaar­dige exemplaren van zilverlinde met ingesneden blad (Acer sac­charinum 'Lacicniata') (313 cm), witte paardekastanje (Aesculus hippocastanum) (343 en 362 cm), zwarte els (Alnus glutinosa) (196 cm), gewone beuk (Fagus sylvatica) (449 cm), gewone es met enkelvoudig blad (Fraxinus excels­ior 'Hessii') (291 cm), pluimes (Fraxinus ornus) (223 cm), zwarte walnoot (Jug­lans nigra) (196 cm), Oostenrijkse den (Pinus nigra subsp. nigra) (293 cm), gewone plataan (Platanus x hispanica) (366 cm), cultivar van gewone robinia, (Robi­nia pseudoacacia 'Tor­tuo­sa') (325 cm), zilverlinde (­ti­ia to­men­tosa) (223, 274, 296 cm). Quercus imbricaria en zomereik met gemarmerd blad (Quercus robur 'Albomarmo­rata') niet weergevonden.