Villa in eclectische stijl gebouwd in 1898 met bijgebouwen, gelegen in grotendeels bebost oorspronkelijk 1 hectare 28 are, nadien uitgebreid tot meer dan 2 hectare, met aanleg van siervijver en moestuin.

Een zekere Emile Legros uit Schaarbeek, sinds 1896 eigenaar van het domein 'Les Ormes', liet rond 1898 een grote villa bouwen op een belendend akkerperceel – een bakstenen, laat-eclectisch gebouw met rechthoekige plattegrond, drie brede traveeën breed en drie smalle traveeën diep, een mansardedak, dakvensters met boogfrontons (geen oeils-de-boeuf), met klokgevels bekroonde middenrisalieten in de voor- en achtergevels. De zware breukstenen plint, de keramiekvloeren en de witte geglazuurde steentjes in de sierbanden en de ontlastingsbogen van de ramen en de deuren van de benedenverdieping dateren het gebouw. Bij verbouwingen rond de Tweede Wereldoorlog en aan het einde van de jaren 1950 verloor het gebouw veel van zijn pittoreske details, onder meer de houten erkers van de verdieping. Toen werd ook het interieur gevoelig 'gemoderniseerd' en werd het mansardedak met minstens één meter verlaagd.

Het oorspronkelijke bouwprogramma voorzag in diverse bijgebouwtjes langs de noordwestelijke rand van het perceel: een tuinierswoning, een grote volière ('vogelvlucht') en een kleine serre. De rest van het perceel – 1 hectare 28 are 20 centiare – werd aangelegd als 'tuin', later gecorrigeerd tot 'lusttuin'. Het domein was van 1911 tot 1929 eigendom van Adelin Briard, vandaar de naam 'Kasteel Briart' op een ansichtkaart uit de jaren 1920. De strook waarop zich de tuinierswoning, de volière en de serre bevonden werd in 1939 afgescheiden en als afzonderlijke eigendom verkocht aan ondernemer Frans Dooms. De villa en 1 hectare 29 are lusttuin werden verkocht aan de industrieel Ludovic Houben, die tegen de nieuwe noordwestelijke perceelsgrens aan het huidige tweelaagse gebouw – een verffabriekje – bouwde. Houben palmde ook het talud tussen het oorspronkelijke lusttuinperceel bij de villa (nummer 30) en het oude domein 'Les Ormes' in. De door taxussen overschaduwde sleuf doorheen dit talud wordt geflankeerd door rotsfragmenten, mogelijk relicten van een boogbrug, bedoeld als pittoreske verbinding tussen het oude 'lustbos' bij het landhuis 'Les Ormes' en de nieuwe villa. Houben liet waarschijnlijk ook het vijvertje en de moestuin (met betonplaat afgeboorde bedden) aanleggen aan de voet van dit talud.

Hoogstammige bomen – vaak oude opslag van esdoorn (Acer pseudoplatanus) – overschaduwen nagenoeg drie vierden van het domein. Open ruimte is er alleen in de onmiddellijke omgeving van de villa en een strook langs de voormalige verffabriek. Het huidige bomenbestand omvat enkele minder courante taxa zoals hemelboom (Ailanthus altissima) en eenbladige es (Fraxinus excelsior 'Diversifolia'). Hoogstens een paar exemplaren – een beuk (Fagus sylvatica) en een plataan (Platanus x hispanica) – dateren van vóór de Eerste Wereldoorlog. De opslag van ruwe iep (Ulmus glabra) langs de Maalbeekstraat is ongetwijfeld een overblijfsel van de oorspronkelijke randbeplanting, een voortzetting van deze van het belendende 'Les Ormes', afgestorven in de jaren 1920 en toen vervangen door de huidige beplanting die vooral uit (kwijnende) bruine beuken (Fagus sylvatica 'Atropunicea') bestaat.