De Stenen Molen van Schoten is een stenen korenwindmolen van het type bovenkruier (stellingmolen) die in 1902 opgericht werd door Hendrik Marcel Van der Westerlaken-Pemen. Al in 1913 viel het wiekenkruis uit de molen en de schade werd niet meer hersteld. Later werd de molen tot op stellinghoogte ingekort en ingericht als achtereenvolgens mechanische maalderij, magazijn en woning. Van de 33 meter hoge, zeven verdiepingen tellende molen rest enkel nog het onderste deel van de kuip met sporen van een houten rondgang.

Het molenhuis uit het vierde kwart van de 19de eeuw dat zich aan de straatzijde, ten noorden van de molen bevond, werd na de inventarisatie van 1985 gesloopt. Dit was een enkelhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak (mechanische pannen, nok parallel aan de straat) met een bepleisterde en beschilderde lijstgevel, gemarkeerd door een fijne gekorniste puilijst en doorlopende lekdrempels van de tweede bouwlaag. De gevel werd bekroond door een fries met panelen en een houten kroonlijst op klossen en tandlijst. De gevel werd geopend door rechthoekige muuropeningen, beluikt op de begane grond en in geriemde omlijsting op de bovenverdieping.