Het station van Sinaai werd aan het einde van de 19de eeuw gebouwd door een privé-maatschappij en vergroot door de Staatsspoorwegen.

Historiek

Dit station werd in 1895 gebouwd (en in 1897 uitgebreid) op de lijn Gent-Antwerpen ter vervanging van een ouder station op een andere plaats (1849). De spoorlijn werd aangelegd in 1842-47 door ingenieur Deridder (sectie Antwerpen – Sint-Niklaas: 1844/sectie Sint-Niklaas – Gent: 1847). Deze had het Staatsspoor verlaten en begon, na experimenten met een spoorbreedte van slechts 1,10 meter, met de aanleg van deze tweede verbinding tussen Gent en Antwerpen. Beide steden waren reeds in 1837 met elkaar verbonden via Mechelen. De bedoeling was onder andere het Land van Waas te ontsluiten. In 1845 werd de concessie van ingenieur Deridder overgedragen aan een naamloze vennootschap waarvan hij directeur-beheerder en meerderheidsparticipant werd. Deze lijn had originele kenmerken die door Deridder waren ontwikkeld. De lijn werd in 1896 door de Staat opgekocht.

In 2007 werd het complex gerenoveerd.

Beschrijving

Het stationsgebouw van Sinaai is een rechthoekig bakstenen gebouw van vijf traveeën en één bouwlaag onder zadeldaken (mechanische pannen), uit 1895/97. Het gedeelte uit 1895 werd door de privé-maatschappij Chemin de fer d'Anvers à Gand gebouwd. Het geheel had een symmetrisch voorkomen, namelijk het gedeelte met dwarse nokrichting met aan elke zijde een lager gedeelte van één travee. De Staatsspoorwegen vergrootten het na de overname in 1897. Hoger opgaande vierde travee met dwarse nokrichting. De lange gevels worden gemarkeerd door lisenen en segmentboogvormige vensters en deuren.

Ten westen van het stationsgebouw bevindt zich een rechthoekig bakstenen wachthuisje met hardstenen plint van twee traveeën en één bouwlaag onder een zadeldak. De langsgevels zijn eveneens gemarkeerd door lisenen en afgewerkt met muizentandfries. Rondboogvormige openingen. Radvenster in de geveltop van beide zijgevels.

Naast het stationsgebouw zijn de lampisterie, het sanitair gebouwtje en de betonnen afsluiting aan de oostzijde beschermd als monument.

Rechthoekig bakstenen gebouwtje van vijf traveeën en één bouwlaag onder zadeldaken (mechanische pannen), uit eind 19de eeuw tot begin 20ste eeuw. Hoger opgaande vierde travee. Lange gevels gemarkeerd door lisenen en segmentbogige vensters en deuren.