Pastorie Heilig Kruisparochie
bouwkundig element- ID
- 15483
- URI
- https://id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/15483
Juridische gevolgen
-
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Pastorie Heilig Kruisparochie
Deze vaststelling is geldig sinds -
is deel van de aanduiding als beschermd stads- of dorpsgezicht, intrinsiek Dorpskern Stekene
Deze bescherming is geldig sinds -
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Pastorie
Deze vaststelling was geldig van tot
Beschrijving
Achterin gelegen, alleenstaand burgerhuis met voortuin afgesloten door verlaagde bakstenen muur. Lijstgevel van vijf traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak (nok parallel aan de straat, Vlaamse pannen), van 1785. Ontpleisterde baksteenbouw op gecementeerde plint. Rechthoekige muuropeningen per travee gevat in dito nis. Panelen op borstweringen van de bovenverdieping. Identieke borstweringen. Links en rechts een blinde muur met siervaas. In de achtertuin, bakstenen koetshuis van vijf traveeën onder zadeldak (Vlaamse pannen). Rondbogige, deels toegemetselde koetspoorten afwisselend met vlakke pilasters.
- NONNEMAN M., Stekene in oude prentkaarten, 1972, deel 1, p. 14.
Bron: DEMEY A. 1981: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Oost-Vlaanderen, Arrondissement Sint-Niklaas, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 7n2 (S-T), Brussel - Gent.
Auteurs: Demey, Anthony
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Aanvullende informatie
Derde pastorie van Stekene. De eerste pastorie werd in 1592 door de Hollandse geuzen afgebrand, gedeeltelijk hersteld en daarna opnieuw verwoest. De tweede pastorie kwam tot stand in 1619, maar was in 1785 bouwvallig geworden. De plannen van de derde en huidige pastorie werden in 1785 getekend door Jan Baptist Kerckhove uit Lokeren. Op 18 juli 1785 gingen de werken van start, en bedroegen 5231 gulden. Restauratie onder leiding van architect Paul De Hooghe in 1999.
- THIRON J. 2002: Bijdrage tot de geschiedenis van de pastorij van Stekene, Tijdschrift Heemkundige Kring d’Euzie 21.4, 98-109.
