De neoclassicistisch pastorie werd gebouwd in 1873 naar ontwerp van architect E. de Perre-Montigny.

Historiek

Vanaf 1577 was er een priesteragie of pastorie te Verrebroek. De traditie wil dat de pastoors sinds 1619 in de woning Geerts in de Schoorstraat woonden. Anno 1656 kocht pastoor de Witte een omwalde hofstede in de Kerkstraat. In 1873 werd de huidige pastorie opgetrokken op dezelfde plaats. Later nam de gemeente het pand over als officiële pastorie. De oude wal werd in 1910 gedempt en een muur werd langs de straat opgetrokken. Het muurtje langs de straat dateert van de jaren 1960-1970 van de 20ste eeuw. De pastorie werd gerenoveerd omstreeks 1990.

Beschrijving

De pastorie is een ontpleisterd bakstenen dubbelhuis van vijf traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak. De deur heeft een arduinen neoclassicistische omlijsting en wordt bekroond door een timpaan. Een kroonlijst sluit de vlakke gevel af. Links en rechts is een vernieuwd vooruitspringend bijgebouw aanwezig van één bouwlaag onder een half schilddak. De oorspronkelijke kroonlijsthoogte, dakvorm en afmetingen van het grondplan werden behouden. De vormgeving daarentegen is modern. Aansluitend langs de straatzijde en omlopend achter de tuin zien we een tuinmuur, opgetrokken in 1910. De zij- en achtergevels waren vermoedelijk eveneens bepleisterd.

De plattegrond heeft een afwijkende indeling. Een gang loopt op beide verdiepingen centraal in het huis evenwijdig aan de voorgevel. Een dwarse gang geeft toegang van de voordeur tot de gang. Links en rechts bevindt zich een salon evenals twee salons aan de tuinzijde. De salons aan de tuinzijde evenals de gang zijn gedecoreerd met stucwerk. De bovenverdieping heeft zeven kamers geschikt rond de gang. De symmetrie in het hele huis is opvallend dankzij het behoud van alle interieurdecoratie (schouwen, binnenschrijnwerk, vloeren, stucwerk).

De voortuin is klein, symmetrisch opgebouwd, met in het midden een pad naar de voordeur en langs de straatzijde afgeboord met een laag hekwerkje. De perken zijn beplant met randpalm (Buxus). De tuin werd aangelegd langsheen de Sint-Laurentiusstraat en is in hoofdzaak ten westen van de pastorie gesitueerd. Aan de straatzijde is de tuin afgesloten met een tuinmuur. Achtertuin bezit nog alle karakteristieken van een 19de-eeuwse pastorietuin in landschappelijke stijl. Aansluitend bij de pastorie is een graspleintje afgesloten met heesters. Een ronde vijver, mogelijk een restant van de gedempte wal, is gelegen in een tuingedeelte gedomineerd door hoge bomen. Een bochtig wandelpad loopt rond de tuin om te brevieren. Bij de vijver een mooi gevormde beuk en een treurwilg. De typische indeling van een pastorietuin in een nutsgedeelte en siertuin is eveneens nog aanwezig.