De kerk en het kerkhof van Blaasveld vertellen samen het verhaal van vijf eeuwen begraven in het dorp.

Kerkgraven

In de kerk bleven 17de- en 18de-eeuwse graftekens bewaard. Langs beide zijden van de trap naar het verhoogde koor werden gelijkaardige met witmarmeren schedels, ingelegde letters en wapenschilden versierde grafplaten voor de familie de Prant geplaatst. Rechts de grafplaat voor de eerste baron van Blaasveld Cosmas de Prant (+1650) en zijn echtgenote Margarita de Hornes. Links de grafplaat voor Iohannes de Prant. Vermoedelijk fungeerde de half ondergrondse crypte als grafkelder voor de familie De Prant. Uit 1740 dateert de hardstenen met witmarmer ingelegde grafzerk voor Ferdinand d’Ongnyes.

Kerkhof

Omheen de kerk ligt het driehoekige omhaagde en met bomen in lijnaanplant omzoomde vergroende kerkhof. De aanleg is identiek aan de afbeelding op de Ferrariskaart uit de 18de eeuw. Op dat ogenblik was het kerkhof echter kleiner en werd de driehoekige zone die momenteel het kerkhof vormt gedeeld met een aantal private eigendommen. Dat wordt bevestigd door de Atlas der Buurtwegen uit 1840. Een postkaart met de in 1914 verwoeste kerk toont een met een laag muurtje omheinde kerk en een met gras begroeid kerkhof waarop weinig graftekens staan. Vermoedelijk is de huidige omtrek van het kerkhof ontstaan tijdens het interbellum getuige de topografische kaart van België uit 1939. Het kerkhof is in 2021 nog steeds als begraafplaats in gebruik.

Er bleven tegen en in de kerkmuur enkele grafplaten en graftekens bewaard uit de 19de en vroege 20ste eeuw waaronder vier graftekens van oorlogsslachtoffers uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Ze worden herdacht met kruisvormige en art-decostèles in omheinde graftuinen. Verder is er één grafteken uit 1915, een zerk met een met een immortellenkrans versierde kruisvormige stèle voor schepen P.L. Smedts. In de oostelijke hoek van het kerkhof werd een ereperk voor oud-strijders aangelegd. Ze rusten onder identieke hardstenen stèles, bovenaan met een drielob en voorzien van een porseleinen christushoofd en de foto’s van de overledenen. Aansluitend staat een sober vormgegeven oorlogsmonument, volgens het opschrift opgericht door de nationale oud-strijders bond. Het gedenkteken draagt een kruis en eronder een helm in een krans van eiken- en lauriertakken met een lint samengebonden.

Het overgrote deel van de graftekens op de begraafplaats dateren uit het interbellum en de naoorlogse periode. De begraafplaats illustreert de volledige evolutie van materialen (hardsteen, witte marmer, leisteen, zandsteen en graniet), graftypes (stèles en zerken met stèles), stijlen (art deco en modernisme) en decoratie uit die periode. Opmerkelijk is het grote aandeel van kwalitatief uitgevoerde sculptuur op de graftekens (bijvoorbeeld Frans Desmet +1933, Jan Bernaerts +1961, Leontine Bernarts +1961).

Op de begraafplaats ligt beeldhouwer Herman De Cuyper (1904-1922) begraven. Zijn graf wordt getooid met een beeld van zijn hand in Euvillesteen, voorstellend de verrezen christus. Tevens bleven er verschillende van zijn ontwerpen bewaard op de begraafplaats waardoor een oeuvreoverzicht van zijn funeraire kunst ontstaat dat opgebouwd is uit grafleggingen, treurende figuren, piëta’s, de verrezen christus, enzovoort (bijvoorbeeld Pauwels-Vanbeneden +1954, De Wim +1955, De Wim +1975, Schampaert +1982, Schellekens-Huys +1989, Boon-Wellens).

Tegen het koor hangt een overluifelde calvarie.