De Rozenkrans ligt vlakbij de kruising met de Guido Gezellestraat, de Ketelstraat en de Schotelstraat en wordt aan de rechter zijde geflankeerd door het beschermde De Fontyn (Koninklijk Besluit 11/08/1943), één van de weinige rijke vakwerkwoningen die Diest nog telt.

Van het pand zelf is omzeggens geen historische informatie voorhanden. De 18de-eeuwse voorgevel, meer bepaald het groot centraal geplaatst laadvenster, vertelt in elk geval dat het pand al een handelsfunctie had vóór de plaatsing van de winkelpui in blauwe hardsteen, die op basis van vergelijkbare voorbeelden te dateren is circa 1885. Deze handelsfunctie wordt tevens bevestigd door de stenen trap in de kelder, een restant van de rechtstreekse verbinding met de Felix Moonsstraat voor het laden en lossen van goederen. Oude foto’s tonen verder aan dat het muurvlak boven de pui vroeger bepleisterd was, en dit zeker tot halfweg de jaren 1970. De kroonlijst onder het toen nog met leien bedekte dak was verder uitkragend, meer geprofileerd en rustte op een tandlijst. De neoclassicistische winkelpui is één van de meest "recente" ingrepen aan de gevel van het in kern veel oudere pand. Dit wordt niet alleen gesuggereerd door de bakstenen puntvormige achtergevel -voorzien van hoge vensters met houten lateien-, door de zware moerbalken met ingepleisterde sloffen en de genummerde spantbenen op de zolder, maar eveneens door de ijzerzandstenen speklagen in de zijmuren en vooral door de gewelfde kelder onder de woning, voornamelijk in ijzerzandsteen uitgewerkt en voorzien van bogen rustend op een massieve natuurstenen zuil. Rekening houdend met zijn stedelijke context kan gesteld worden dat De Rozenkrans in kern een datering heeft die minstens opklimt tot de 17de, mogelijk zelfs tot de 16de eeuw.

De Rozenkrans is een diephuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder een met tegelpannen bedekt zadeldak met puntgevel aan de achter- en schild aan de voorgevel, voorzien van een dakvenster dat oorspronkelijk afgesloten werd met een laadluik. De begane grond wordt volledig ingenomen door de neoclassicistische winkelpui: een groot uitstalraam, geflankeerd door twee zeer smalle houten deuren met bovenlicht en gevat in een hardstenen omlijsting, gevormd door penanten met Franse voegen op een eenvoudig basement. De decoratie op de pilasters wordt gevormd door diamantkoppen, schijf- en dropmotieven, panelen, spiegels en sierlijk gecanneleerde pilasters. Het geheel wordt bekroond door een houten hoofdgestel, voorzien van dezelfde decoratie.

Op de verdieping bevinden zich drie in een baksteenomlijsting gevatte steekboogvensters, alle voorzien van houten schrijnwerk en een fijne en sierlijk metalen borstwering. Met uitzondering van het dakgebint, de moerbalken en de kelder, waar recent een oude waterput ontdekt werd, is van de oorspronkelijke interieurafwerking niets overgebleven.