Bij het binnenkomen van de stad, aan de linkerzijde van de Stationsstraat, te midden van een lager gelegen weide met relicten van een boomgaard, bevindt zich het enige overblijfsel van het voormalige Bethaniaklooster in de vorm van een 18-eeuwse stalvleugel.

In 1478 kocht het klooster van de reguliere kanunnikessen van de orde van de Heilige Augustinus, gevestigd te Lens-Saint-Rémy bij Hannuit, een huis in de "Inghelstraete" (huidige Kloosterstraat), "met gelege, wouwer (vijver), bogarde ende winhove". Dit nieuwe klooster waar de nonnen zich in 1484 kwamen vestigen kreeg de naam "Bethanië" naar de geboorteplaats van Maria Magdalena, patrones van het klooster.

In 1526 was de gemeenschap uitgegroeid tot 44 leden. In de loop van de 16de eeuw slorpte Bethanië verschillende andere vrouwencongregaties op waaronder het klooster van Bos in 1585. Om in het levensonderhoud te voorzien weefden zij kazuifels, koorkappen en dalmatieken.

Het klooster werd afgeschaft in 1798 en openbaar verkocht. Op de stalvleugel na, werd heel het complex nadien gesloopt. Typische stalvleugel, opgetrokken in baksteen met pannen zadeldak vermoedelijk daterend uit de 18de eeuw. Tien traveeën breed volume, waarvan de langsgevel is opengewerkt met twee rondboogdeuren en rechthoekige vensters in een kalkzandstenen omlijsting. In één van de kopgevels een identieke rondboogdeur met imposten en trapeziumvormige sluitsteen.