Villa Charliers, in 1924 gebouwd door architect Mariën. Aansluitend op het succesvolle voorbeeld van de gebroeders Sohie's kende de druiventeelt onder glas in de periode 1873-1910 in Hoeilaart en omgeving een pijlsnelle vlucht. De rijk geworden serrist affirmeerde zijn welstand met de bouw van een nieuwe woning die op een expliciete wijze zijn bedrijf domineerde.

Deze zuidoost-georiënteerde driegevelvilla met vrijwel vierkante plattegrond is opgetrokken in baksteen, met beperkt gebruik van natuursteen voor de lage breukstenen plint met opgelegde voegen. Het kubieke, basisvolume wordt afgezwakt en verlevendigd door een complexe bedaking: een leien mansardedak doorbroken met dwarse topgevels, met ovaalronde oculi. Het geheel wordt omlijnd door een zwaar overkragende, (oorspronkelijk) houten kroonlijst. Ook hier wordt de buitenwand verlevendigd door in- en uitspringende gevelpartijen, zoals de loggia en het balkon aan de voorgevel en de erkervormige uitbouw met inkompartij aan de linkerzijgevel.

Karakteristiek voor de villa Charliers is ook de picturale gevelbehandeling met zichtbaar metselwerk voor het gelijkvloers en een geschilderde bepleistering voor de verdieping. Opvallend is het gebruik van twee soorten rode baksteen, verschillend qua tint en textuur. De raampartijen worden extra beklemtoond door een helrode, gladde baksteen, terwijl het overige metselwerk een matte, donkere tint ontleent aan een rode overschildering met ingetrokken witte voegen.

De ruimteverdeling blijft traditioneel, niettegenstaande het comfort aanzienlijk wordt verhoogd door een overvloedige lichtinval via erker; loggia en tuindeuren.

Het rechthoekige bijgebouwtje, dat dienst deed als berging en verpakkingsruimte voor de druiven, bleef bewaard.

Karakteristiek voor de globale site, op een zuidgerichte heuvelflank, is de terrasvormige structuur met een monumentale op sommige plaatsen 4 à 5 meter hoge keermuur in bak- en natuursteen ter hoogte van de Mollenberg en de Korenarenstraat. In deze keermuur werd een merkwaardig wegkapelletje ingemetseld, in de vorm van een rondboognis in zandhoudende kalksteen. De imposten zijn versierd met gestileerde bloemen, de sluitsteen met een loofwerkmotief. De inzwenkende gevelsteen met frontonbekroning draagt het opschrift "St/ Barbara/ bezondere patroonesse voor de subiete/ 17 doodt 58".