De Mot bevindt zich in te midden van weilanden tussen de Hulstraat (ten westen), de Dorpsstraat (ten zuiden), de Hoogstraat (ten westen) en de Dokter Willem Meersstraat (ten noorden). De perceelstructuur toont duidelijk de oorspronkelijke opbouw van deze motte: het centrale heuvellichaam werd omgeven door een ringgracht, gevuld door een lokale sloot. De motte is begroeid met normale bosvegatie zonder grote bomen. De hellingen bedragen 45°, wat wijst op een zeer kleine erosie. De ringgracht is nergens gedempt en heeft daardoor overal water dat wordt aangevoerd via een kleine sloot. Op de kunstmatig opgeworpen zandheuvel werden resten van de grondvesten van een toren aangetroffen.

De motte werd in de middeleeuwen opgericht als deel van het domein "Borchhoeff". Dit domein ontwikkelde zich van Karolingisch domein naar bisschoppelijk domein tot uiteindelijk de heerlijkheid Hoeselt. In 1720 wordt in dit domein door Walter de la
Montaigne een waterslot gebouwd, het kasteel Burghof.

Op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778) wordt de motteheuvel niet afgebeeld. De kaart van Vandermaelen (1846-1854) geeft een cirkelvormige structuur omgeven door een ringgracht weer, gelegen te midden van weiland. Op de Atlas der Buurtwegen wordt de motte met watervoerende gracht duidelijk afgebeeld ten noordwesten van de kerk. Op de latere topografische kaarten uit de 19de en 20ste eeuw ligt de motte midden in een boomgaard bij de hoeves langs de Hulstraat. In de tweede helft van de 20ste eeuw verdween de boomgaard en werd dit weiland. De motteheuvel zelf bleef bebost en is duidelijk zichtbaar van op het omringend weiland.

Goed bewaarde motte met ringgracht. De motte is begroeid met normale bosvegatie, echter zonder grote bomen. De hellingen bedragen 45°, wat wijst op een zeer kleine erosie. De ringgracht is nergens gedempt en heeft daardoor overal water.