Monumentale mergelwand met toegangen tot een deel van het mergelstelsel; resten van een in de wand uitgehouwen mergelwoning. Reeds vermeld in de Atlas der Buurtwegen.

Mergel is een marinaal, sedimentair gesteente, ontstaan uit samengekitte kalkresten van zeediertjes, afgezet in een ondiep gedeelte van de zee tijdens de jongste formatie van het Mesozoïcum. Deze steen is een poreuze, zachte, doch homogene kalksteen van witgeelachtige kleur, patinerend tot lichtgrijs. De ontgonnen steen werd geëxporteerd tot ver buiten de onmiddellijke omgeving voor de bouw van kerken, kastelen, kloosters en bij de constructie van architecturaal kwaliteitsvolle panden.

Uit het nazicht van de Ferrariskaart (1771-77) betreffende Kanne blijkt dat het oospronkelijke bebouwingspatroon overeen komt met de typische lineaire nederzettingsvormen uit de vroege middeleeuwen. De vorm is gebaseerd op de hoogteverschillen en bestaat uit een langgerekte rij huizen die op de grens tussen de weilanden en de akkers ligt.

• BREULS T., De stallen, kelders, en groeven in de dalwand van het Avergat te Kanne. Onuitgegegeven nota, Kanne, september 1992.
• GORISSEN I. & LEONARD J., Kanne - Over het behoud van een mergeldorp - Maatregelen met betrekking tot de specifieke mergelbebouwing, in functie van het behoud van ‘het witte dorp’.
• GYSELINCK J., Mergel als bouwsteen. Monumenten en Landschappen, 8/4, 1989, pp.26-31.
• SCHLUSMANS F., Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen - Inventaris van het cultuurbezit in België – Architectuur - Deel 14n1 - Provincie Limburg - Arrondissement Tongeren - Kantons Riemst en Tongeren. Turnhout, Brepols, 1990, pp. 25-36.
• THYS I., Lokaal erfgoedbeleid in de plattelandsgemeente Riemst.
• VAN ORMELINGEN J., Landschapsecologie van de westelijke Jekerhellingen in Kanne. Onuitgegeven licentiaatsverhandeling, Brussel, 2001-2002.